Wat te doen als je baas hoge hakken verplicht

Werkgevers mogen kledingvoorschriften opleggen. En daar kunnen sommige bedrijven heel ver in gaan. Vorige week schreef ik al een artikel over het feit dat Abercrombie & Fitch alleen knappe mensen aanneemt. Zij staan er inmiddels bekend om, maar er zijn nog meer bedrijven die vreemde eisen stellen aan hun personeel. De vraag is natuurlijk hoe je dit soort bizarre situaties het beste kunt aanpakken. Wat te doen als je baas hoge hakken verplicht, bijvoorbeeld. Want ja, dit gebeurt ook…

 

Wat te doen als je baas hoge hakken verplicht

 

Maak het een politiek thema

De 27-jarige Nicola Thorp kreeg hier mee te maken. Deze vrouw uit London droeg tijdens haar eerste dag bij accountantskantoor PwC een shirt, rok en lage, zwarte schoenen. Ze kreeg meteen te horen dat alle vrouwen op het betreffende kantoor hoge hakken moesten dragen. Dus zij ook. De vereiste hakhoogte was tussen de twee en vier inch. Voor de helderheid, we hebben het dus over hakken van zo’n vijf tot tien centimeter.

Haar werkzaamheden zouden hoofdzakelijk bestaan uit het begeleiden van klanten naar vergaderzalen tijdens haar negen uur durende werkdag. Ze vroeg nog of mannen dit ook moesten en werd toen uitgelachen. Toen ze uiteindelijk weigerde om hoge hakken te dragen, kon ze meteen vertrekken.

Maar Thorp liet het er niet bij zitten. Ze startte in online petitie en deze werd meer dan 152.000 keer getekend. In Engeland is 100.000 het minimum aantal handtekeningen wanneer je wilt dat een onderwerp besproken wordt in het parlement. Dat aantal behaalde Thorp in slechts drie dagen.

In de eerste instantie waren er een aantal mensen die er lacherig over deden. Men vond het belachelijk dat dit onderwerp op de politieke agenda kwam te staan. Maar deze actie bereikte al snel het internationale nieuws en binnen korte tijd liet Thorp zich bij verschillende TV shows interviewen over het incident. Ze benadrukte telkens dat het niet zozeer ging om de hakken, maar vooral het seksisme dat er achter zit. Het feit dat vrouwen wel op hoge hakken moesten lopen en mannen niet.

 

Het parlement nam de kwestie ook zo serieus. Er kwam een onderzoek door een commitee dat gespecialiseerd is in vrouwenrechten. Daaruit bleek dat er veel meer bedrijven waren die dezelfde soort regels hanteerde. Daarna heeft de overheid toegezegd actie te ondernemen tegen bedrijven die zich schuldig maken aan dit soort voorschriften.

Nu zul jij je misschien afvragen waar PwC in dit verhaal is, het bedrijf die daadwerkelijk de fout is ingegaan. Zij geven aan dat de zaken rondom de receptie zijn uitbesteed aan een derde partij en dat ze veel te laat op de hoogte zijn gebracht van het voorval. Volgens de woordvoerder van het accountantskantoor bestaan er bij PwC helemaal geen kledingvoorschriften, voor zowel de dames als de heren niet.

 

En in Nederland?

Het is natuurlijk de vraag of je dit probleem in Nederland op dezelfde manier kunt aanpakken. Het lastige is dat er hier geen minimum aantal handtekeningen zijn vereist wanneer je wilt dat de overheid actie onderneemt naar aanleiding van een petitie. Het hangt er dus echt vanaf hoe serieus de Tweede Kamer het issue neemt.

En wij zijn hier toch wat terughoudend en nuchter wanneer het gaat om kledingvoorschriften. Op dit moment loopt er bijvoorbeeld een petitie omdat leerlingen, ouders en docenten op een reformatorische school in Kersteren geen korte broeken mogen dragen. Maar meisjes mogen wel jurkjes en rokken dragen. Eigenlijk is dit ook seksisme, alleen dan omgekeerd.

Dit is geen onbekende discussie. Sterker nog, je ziet het iedere zomer weer terugkomen op zowel scholen als bij bedrijven. Deze petitie sluit pas negentien september, maar er wordt nu al geroepen dat het geen kans heeft om daadwerkelijk serieus te worden genomen door de overheid.

 

Glimkontzaak

Wil je echt dat dit probleem succesvol wordt aangepakt, dan kun je het beste naar de rechter gaan. In 2015 speelde er een zelfde soort zaak als die van Thorp in Nederland. Daar moest een 22-jarige vrouw als secretaresse bij een ingenieursbureau strakke, satijnen jurkjes en hoge hakken dragen. Haar leidinggevende en tevens de directeur van het bedrijf noemde haar ‘glimkont’ wanneer ze de satijnen jurkjes droeg. Volgens hem bracht ‘glim’ hem geluk. Om haar baan te behouden heeft de secretaresse in het begin ingestemd, maar op een bepaald moment was ze het zat en besloot ze om niet meer mee te werken aan de kledingvoorschriften. Daarnaast was er ook sprake van seksuele intimidatie.

Omdat ze weigerde mee te werken ontstond er een vervelende werksituatie en meldde zij zich ziek. Uiteindelijk heeft de werkgever haar ontslagen. Maar de dame in kwestie heeft dus een rechtszaak aangespannen en ook gewonnen. Ze kreeg een schadevergoeding van €20.000 en de rechter wees haar er zelfs op dat ze ook een extra procedure kon starten om een aanvullende vergoeding te eisen.

 

Conclusie

Ik hoop stiekem dat het ook ooit op de politieke agenda in Nederland belandt. En ja, er zullen nu vast mensen zijn die roepen dat de overheid zich met andere dingen moet bezighouden dan kledingvoorschriften. Maar Thorp heeft met haar petitie wel een belangrijk onderwerp op de agenda gezet en dat is de gelijke behandeling, of het gebrek daaraan, van vrouwen en mannen op de werkvloer.

Als je het probleem niet zo groot in het nieuws wilt brengen en een schadevergoeding wenst te ontvangen, dan is het beter om een rechtszaak aan te spannen. Op die manier pak je de werkgever direct aan. Hoewel je dat met een landelijke petitie en zeker in combinatie met de media ook wel voor elkaar krijgt. En misschien is de (imago)schade voor het bedrijf dan wel groter. De keuze is aan jou.

 

 

Groetjes,

Aileen

 

Bronnen: o.a. BBC, parliament.uk en Fiat Justitia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge