Tijdens de zomer van 2017 zag ik Tommie voor het eerst op Facebook. Tommie is een échte Tommie om te zien. Een jonge jongen met een vriendelijke uitstraling. Dat is alleen niet wat mij raakte. Nee, hij schrijft verhalen over zijn werk in de zorg. Wekelijks bezorgt hij tienduizenden mensen kippenvel door de gesprekken die hij heeft met ouderen over hun levens, het maken van moeilijke beslissingen of de dood. Daar schrijft hij over.
Maar ook maakt hij filmpjes en laat zien hoe geweldig je met ouderen kunt lachen. Hij lakt nagels met ze, praat met ze over Tinder en gaat het gesprek aan over zijn tatoeages. Want hij zegt: ”Tatoeages zorgen voor gesprekken in de zorg”. Tijd voor een openhartig interview met deze bijzondere jongen…
Hoe ben jij ooit in de zorg terecht gekomen?
”Ik vond het vroeger moeilijk om werk te vinden wat ik écht leuk vond. Na mijn middelbare school heb ik verschillende opleidingen gedaan: ICT, marketing en cultureel werk. Het was allemaal niks voor mij en ik heb dan ook niets afgemaakt. Op mijn achttiende ging ik uit huis, stopte ik met school en ging ik werken. Omdat ik geen opleiding had was er weinig werk dat ik kon doen. Zo belandde ik in de huishoudelijke hulp. Dat heb ik een jaar gedaan.
Na dat jaar adviseerde mijn moeder om in de zorg te gaan werken. Dat leek mij helemaal niets. Ik dacht meteen aan het wassen van mensen en alle negatieve dingen die je hoort over de zorg. Wat zouden mijn vrienden er wel niet van zeggen? Mijn moeder werkt zelf met ouderen en zei dat ze het écht iets voor mij vond. Dus ik wilde het een kans geven. Na een week wist ik dat ik op mijn plaats zat. Ik heb zoveel verschillende dingen gedaan, maar nu deed ik iets wat er écht toe deed. Ik leerde enorm veel en stond de hele dag direct in contact met mensen. Dat geeft heel veel voldoening.”
En toen ben je dat werk blijven doen?
”Toen ik wist dat ik op mijn plek zat ben ik de MBO-opleiding verzorgende IG gaan volgen. Dat was een BBL opleiding waardoor ik vier dagen per week kon blijven werken en ondertussen een dag per week naar school ging. Daarna heb ik de opleiding verpleegkunde gedaan omdat ik door wilde leren.”
Wat is precies de reden dat je bent gaan schrijven over je werk?
”Het beeld dat mensen hebben van de zorg is vaak niet reëel. In het nieuws hoor je alleen maar verhalen over dingen die fout gaan, de hoge werkdruk en de lage lonen. Dat vind ik jammer. Ik wil laten zien dat het werk juist heel mooi is. Dat ouderen je heel veel kunnen leren en dat je met ze kunt lachen.
Maar ook wat dit werk met je doet als mens. Want soms hoor of ervaar je ook heftige dingen. Ik heb inmiddels bij verschillende verpleeghuizen gewerkt en op een gesloten afdeling met mensen de lijden aan dementie. Toen ben ik korte verhalen gaan schrijven. Dat deed ik trouwens al wat langer, alleen op een bepaald moment wilde ik ook gaan schrijven over wat ik meemaakte tijdens mijn werk. Ook om dingen van mij af te kunnen schrijven. In juni 2017 heb ik mijn eerste stukje over de zorg online geplaatst. Mensen vonden het herkenbaar en leuk.”
Ik zag dat je een grote tatoeage hebt. Is dat ooit een probleem geweest met jouw werk?
”Ja, op mijn rechterarm heb ik een grote tatoeage. Toen ik deze liet zetten heb ik wel even getwijfeld. Vooral vanwege mijn werk inderdaad. Het heeft mij uiteindelijk niet tegengehouden. Ik vind het mooi en daarom heb ik het laten zetten. Natuurlijk zie ik wel dat mensen er naar kijken wanneer ik ergens binnenkom. Je maakt altijd een eerste indruk en er hangt ook een bepaald imago omheen. Ik ben gelukkig nog nooit tijdens een sollicitatiegesprek afgewezen.”
Hoe reageren de ouderen op je tatoeages?
”Veel ouderen komen uit een tijd dat tatoeages iets voor zeelui en schorem waren. Vaak hoor ik dat ze het zonde vinden van je huid. Ze zeggen er lang niet altijd iets over, maar soms wel. Dan ga ik het gesprek ook met ze aan. Bij de meeste mensen is een tatoeage niet iets wat je zomaar uitzoekt. Het is geen plakplaatje. Bij mij zit er een verhaal achter. Zo staat er een bootje van papier op mijn onderarm. Dit bootje doet mij denken aan mijn opa en oma, zij hebben mij ook grotendeels opgevoed omdat mijn alleenstaande moeder veel moest werken. Toen mijn opa overleed heb ik zijn as in de inkt van de boot laten verwerken. Daarnaast staat er een uil op mijn arm.
De uil vind ik in de eerste plaats een heel mooi beest, maar ook waar hij voor staat fascineert mij. De uil gaat over mystiek, leven en dood. Het zijn thema’s waar ik veel mee te maken krijg tijdens mijn werk. En die smiley, die heb ik met vrienden laten zetten. We hebben ‘m allemaal op dezelfde plek. Wanneer mensen dit verhaal horen, dan kijken ze vaak meteen heel anders tegen de tatoeages aan. Het kan ook een opening zijn voor een gesprek en dat is mooi.”
Wat zou jij mensen adviseren die op het werk te maken krijgen met kritiek over hun tatoeages?
”Het is eigenlijk pas een probleem wanneer je het toelaat. Mensen zullen altijd opmerkingen plaatsen, kritiek geven. Jij bent diegene die bepaalt hoever je dat naar binnen laat komen. Als jij het mooi vindt en je bent goed in je werk, dan zal het geen probleem zijn. Ik heb er zelf ook absoluut geen spijt van. Sterker nog, ik wil uiteindelijk een ‘sleeve’ zodat mijn hele arm onder de tatoeages zit. Omdat ik het mooi vind. De liefde voor mijn werk zal er niet minder van worden.”
Wil jij op de hoogte blijven van alle verhalen die Tommie schrijft? Of wil je meer weten over zijn eerste boek dat in augustus uitgegeven gaat worden? Like dan zijn Facebookpagina.
Groetjes,
Mooi verhaal! Goed dat hij het gesprek aangaat over zijn tattoo’s. En anderzijds: als hij lange mouwen draagt zie je het niet. Ik heb er 1 op mijn pols en die zou ik desgewenst kunnen verbergen onder een armband. Ook nog nooit commentaar over gehad door werkgevers overigens 🙂
Leuk én goed dat je hier aandacht aan besteedt. Mijn broertje zit onder de tattoo’s en wil misschien gaan werken in de zorg. Het is een super leuk, lief joch. En die tattoo’s inderdaad, ja, dat zorgt voor mooie gespreksstof. Liefs
Een vóórdeel is het nooit. Daarbij blijkt uit onderzoek dat 80% (!) er na 10 jaar op uitgekeken is. Dan volgt het dure en langdurige lasertraject zonder resultaatgarantie. En de inkt (niemand weet wat daar precies in zit!) heeft zich al verspreid in je lichaam…..
Nee, mij niet gezien. Ik ga voor naturel.