Eind november ontstond er commotie over een app waarmee de medewerkers van Albert Heijn hun lichaamsmaten konden opmeten. De app was in het leven geroepen omdat al het Nederlandse personeel nieuwe bedrijfskleding zou krijgen en de maten op die manier eenvoudig bepaald konden worden.
De ophef ontstond toen NRC Handelsblad een artikel publiceerde waarin een zeventienjarige medewerker vertelde dat hij in ondergoed op de foto moest. En deze persoonlijke gegevens vervolgens zouden worden doorgestuurd naar Albert Heijn. Al snel werd het bericht overgenomen door alle grote mediaplatformen, zowel binnen als buiten Nederland. Iedereen viel over Albert Heijn heen. Hoe haalden ze het in hun hoofd om dit te vragen van medewerkers?
Commotie gebaseerd op onjuistheden
Na het lezen van verschillende nieuwsberichten schreef ook ik er een artikel over. Ik wist niet om welke app het ging, dus besloot ik mij te verdiepen in bodyscans in het algemeen. Dit soort systemen worden namelijk al langer binnen de bedrijfskleding branche gebruikt. In mijn artikel schreef ik over de redenen van het gebruik van dit soort apps en legde uit waarom dit helemaal niet zo raar is. Het ging vooral mis bij de communicatie eromheen. Terwijl eigenlijk het doel van de app heel goed was, namelijk het bepalen van kledingmaten op een duurzame manier.
Omdat mijn mening en visie dwars inging tegen de heersende woede, vond ik het best spannend om mijn artikel te publiceren. Maar het viel goed onder mijn lezers en al snel werd het artikel door verschillende prominente personen binnen de textielindustrie gedeeld. Ik was blij en trots. Mijn poging om de situatie iets genuanceerder neer te zetten was gelukt.
Twee dagen na publicatie ontving ik een email van de eigenaar van het bedrijf Tailie. Het bleek de ontwikkelaar van de app te zijn. Hij schreef hoe blij hij was met mijn artikel en vroeg of hij mij kon bellen.
In shock
De volgende dag zat ik met open mond aan de telefoon naar hem te luisteren. De commotie bleek voor een groot deel te zijn gebaseerd op onwaarheden.
Zo bleek onder meer dat de app geen foto’s deelt met Albert Heijn. Sterker nog, de app was niet eens van Albert Heijn. De app was van Tailie en de gebruikers van de app waren zelf eigenaar van hun account. Albert Heijn zou dus geen database creëren met foto’s van medewerkers in ondergoed, zoals de Autoriteit Persoonsgegevens beweerde.
De maker van de app benadrukte dat wanneer de gebruiker er niet voor kiest om de foto’s op te slaan, er überhaupt geen foto’s zijn. En dat er zeker geen persoonlijke gegevens met derden worden gedeeld, alleen de juiste kledingmaat.
Ik was in shock. Kennelijk hebben de journalisten bij NRC Handelsblad niet gekeken naar de app zelf, en zijn enkel uitgegaan van het verhaal dat de zeventienjarige jongen aan de krant vertelde. Aangezien de naam van de app in het artikel niet werd benoemd, was het voor andere media lastig om hier verder in te duiken. Zo bleef de verontwaardiging in stand en ging zelfs de Autoriteit Persoonsgegevens zich erover uitspreken.
Tijdens het telefoongesprek wist ik al snel wat ik met deze informatie wilde doen: de app testen en het verhaal naar buiten brengen. Benieuwd? Hieronder laat ik stap voor stap zien hoe de app werkt en vertel ik je wat ik ervan vind.
Introductie Tailie
Via de App Store in mijn iPhone download ik de app.
Nadat ik heb aangegeven dat ik nieuw ben, kom ik meteen in een chat-scherm terecht waarin een digitale kleermaker tegen mij begint te praten. Hierin wordt mij verteld dat de app mijn lichaamsafmetingen kan bepalen en dat dit vervolgens in een persoonlijk maatpaspoort wordt bewaard. Daarna wordt mij gevraagd of ik een korte video wil bekijken.
In de video wordt mij in ongeveer een minuut uitgelegd wat het doel van de app is. Het komt er op neer dat het je lichaamsmaten opmeet en deze opslaat in je account. Vervolgens kun je met dit matenpaspoort online kleding kopen bij winkels die ook bij Tailie zijn aangesloten. Of bedrijfskleding, wanneer je werkgever is aangesloten bij de app. Zoals ik in het vorige artikel vertelde scheelt dit tijd, geld en het is ook nog eens veel beter voor het milieu.
Wanneer jij bepaalde kleding wilt kopen, dan koppel je jouw paspoort aan het kledingstuk en krijg je te zien welke maat je nodig hebt. Je kunt ook je paspoort openstellen voor vrienden zodat zij kleding voor jou kunnen kopen. In de video wordt benadrukt dat dit ervoor zorgt dat je hierdoor in één keer de goede maat kunt bestellen en dat dit retourzendingen scheelt.
Mijn vragen
Maar afgezien van de maten, kunnen stoffen en smaken verschillen. Daarom vraag ik de makers hoe je weet of iets wel of niet goed valt. Ik krijg te horen dat de producenten bij ieder kledingstuk moeten aangeven hoeveel speelruimte er is en wat de pasvorm is. Ook de elasticiteit van de kleding speelt hierbij een rol. Hoort iets strak te zitten of juist wat ruimer? Met deze factoren wordt bij de berekening van de maat rekening gehouden.
En hoe zit het met het delen van het paspoort? Iedereen kan dan dus al je gegevens inzien? Bij navraag blijkt dit niet het geval. Je kunt alleen je eigen gegevens zien. Wanneer iemand zijn of haar paspoort deelt, dan kun jij deze alleen gebruiken wanneer je iets online wilt bestellen. Via je eigen inlogcode log je in en omdat er nog een extra paspoort, van bijvoorbeeld je partner of een familielid, aan je account is gekoppeld, kun je kiezen welk maatpaspoort je wilt gebruiken. Je ziet dus geen gegevens, het systeem geeft bij de webshop alleen aan welke maat je nodig hebt.
Maatpaspoort maken
Na het bekijken van de video en het stellen van mijn vragen, ga ik verder met de app.
In het scherm wordt uitgelegd dat ik een aantal foto’s moet maken waarbij ik de hulp van iemand anders nodig heb. Ook staat erbij dat de foto daarna wordt verwijderd, tenzij je deze wilt bewaren.
Vervolgens krijg ik een link naar de gebruikersvoorwaarden en privacyverklaring te zien. Daarna kan ik ervoor kiezen om hier wel of niet akkoord mee te gaan. Zodra ik op ‘ja’ druk, moet ik mijn voor- en achternaam invullen.
Om de maten goed te kunnen bepalen moet ik ook mijn geslacht en lichaamslengte invoeren. Vervolgens voer ik mijn e-mailadres in en maak ik een wachtwoord aan voor mijn account.
Uitleg over foto’s
Nu legt de app uit hoe het maken van de foto’s in zijn werk gaat en waar je rekening mee moet houden. Telkens krijg ik een plaatje te zien dat laat zien hoe het wel en hoe het niet moet.
In de app die werd gebruikt bij de test van Albert Heijn werd geadviseerd om “strakke kleding of anders ondergoed” te dragen. Kortom, ondergoed werd genoemd als alternatief voor strakke kleding. Een strakke legging en een nauwsluitend t-shirt is echter ook prima. Inmiddels is na alle commotie hierover de term “ondergoed” verwijderd.
Voor deze test heb ik ervoor gekozen om een thermolegging en hemd te dragen. Dat zul je later in het artikel zien.
Om te zorgen dat de contouren duidelijk zichtbaar zijn, krijg je allemaal tips. Zo wordt aangegeven dat je het t-shirt in je broek moet dragen en de haren opgestoken. Ik krijg ook te zien hoe ik moet staan en dat mijn voeten recht naast elkaar geplaatst moeten worden. Daarna lees ik dat ik mijn telefoon aan de fotograaf moet geven, die vervolgens de instructies krijgt over hoe de foto gemaakt moet worden.
Foto’s maken
Mijn buurvrouw op kantoor wil mij helpen met het maken van de foto’s en de klus is snel geklaard. Ik moet met mijn gezicht naar de muur staan, terwijl mijn armen langs mijn lichaam hangen. De app geeft door middel van een verticale streep en begeleidende teksten aan hoe de foto gemaakt moet worden. Daarna wordt nog extra gecontroleerd of ik geen sieraden om heb, mijn haren wel zijn opgestoken en of de houding juist was.
Vervolgens moet er een foto van de zijkant worden gemaakt. Ook nu weer krijgt de fotograaf uitleg over hoe dit in zijn werk gaat.
Daarna moet ik de foto croppen, of wel passend maken zodat enkel mijn lichaam is afgebeeld.
Lichaamspunten plaatsen
Nu moeten de meetpunten worden bepaald. Ik moet aan de hand van een voorbeeld bepaalde punten op mijn lichaam verschuiven.
Wanneer ik een oranje meetpunt indruk, dan licht deze op en krijg ik een voorbeeld te zien van waar ik het meetpunt moet plaatsen.
Resultaat
Nu kom ik in een scherm waar wordt aangegeven dat de foto’s worden verwijderd, tenzij je aangeeft dat je ze wilt bewaren. Ik lees dat je door het bewaren van je foto je paspoort eenvoudig kunt bijwerken. In een fel roze scherm wordt aangegeven dat de foto’s veilig en versleuteld worden opgeslagen en dat je deze altijd later nog kunt verwijderen.
Ten slotte krijg ik mijn maatpaspoort te zien. Interessant ook wel, aangezien ik mijzelf vaker opmeet om een kledingmaat te kunnen bepalen. Ik weet dat ik de laatste tijd door drukte met mijn werk ben afgevallen, en zie nu dat het meeste gewicht van mijn heupen is afgegaan. De rest van mijn maten zijn redelijk hetzelfde gebleven.
Conclusie
Ik heb dus de app getest, de makers gesproken en de demo van de Albert Heijn webshop gezien. Aan de hand van deze ervaringen kan ik concluderen dat er sprake was van vier misverstanden.
- De app stuurt geen foto’s door naar de werkgever of een andere partij, alleen de juiste maat wordt gedeeld.
- Je hoeft niet eens een foto op te slaan.
- Het is niet verplicht om in ondergoed op de foto te gaan.
- Je bent zelf eigenaar van je gegevens en mag ervoor kiezen om deze te gebruiken om kleding te bestellen. Het kan gaan om zowel bedrijfskleding als kleding voor privégebruik. Het is een universele app.
De app is wat mij betreft een geweldige uitvinding die zowel consumenten als bedrijven een hoop geld, tijd en energie kan besparen. En ook nog eens veel minder belastend is voor het milieu. Want met één app kan je online meteen de goede maat bepalen en heb je geen gedoe meer met pakketjes terugsturen.
Ik verwacht dat in de toekomst steeds meer bedrijven gebruik zullen gaan maken van dit soort systemen. We weten allemaal dat de huidige manier waarop kleding wordt gekocht niet erg goed is voor mens en milieu. We zijn alleen nog zoekenden naar alternatieven om het beter te doen. En dit is er één van.
Groetjes,
Aileen
* Dit artikel heb ik geschreven in samenwerking met Tailie. Lees voor meer informatie mijn disclaimer.
Ik vind het knap dat je valse informatie hebt ontmaskerd, en er een duidelijk artikel over hebt geschreven. Een voorbeeld voor velen!
Haydée onlangs geplaatst…Dit moet je weten als je kampt met psychisch lijden
Kan nog steeds een probleem opleveren als AH je verplicht om deze app te gebruiken. Niet iedereen heeft strakke kleding, laat staan dat iemand zich in strakke kleding door een ander wil laten fotograferen. Ook als de foto’s niet worden opgeslagen. Denk bijvoorbeeld ook aan de moslima’s die hier gebruik van moeten maken. Daarnaast is kennelijk een account verplicht. Naam en maten en dat paspoort zijn persoonsgegevens. Die worden in elk geval aan de app gegeven, die die gegevens natuurlijk ergens opslaat en laat verwerken door een derde. Het is fijn dat foto’s niet per se opgeslagen hoeven te worden, maar helaas zorgt dat er nog niet voor dat er helemaal geen privacytechnische issues zijn.
Fijn dat je nuance hebt aangebracht. Maar dat je het brengt alsof je totaal verkeerde informatie hebt gedebunked is niet juist. Je hebt wat verteld over de werking van de app, wat fijn is. Zo’n app zou ik ook kunnen gebruiken.
Echter, het feit blijft (wat je in je eerste artikel noemde) dat de AH-manager zegt dat het verplicht is. Dat legt een druk op mensen iets te doen wat ze mogelijk niet willen. Ook blijft het dat deze man (ik ga er van uit dat zo iets door een man wordt gezegd) heeft gezegd dat je in je ondergoed op de foto moet.
Dat dat later onterecht bleek, kan zo zijn, maar het is wel gezegd en dáár was de commotie over. Niet over de app an sich. Het gedrag van de manager, niet de app. In die zin doe je zelf ook een beetje mee aan het wekken van een verkeerde suggestie.
Verder sluit ik me ook aan bij Charlotte. Niet iedereen heeft strakke, niet zwarte sportkleding. Niet iedereen wil zo’n foto door een ander laten maken. Maar goed, het is al een hele verbetering als de mensen die het wel willen het doen.