Ik heb al vaker geschreven over wat je kunt doen wanneer je werkgever hoge hakken op het werk eist. Want hoe bizar het ook klinkt, dit is iets wat nog steeds gebeurt. Recent las ik een verhaal van een dame die besloot om haar leidinggevende op een harde manier te confronteren met zijn hakkenbeleid.
Rondjes lopen voor fooi
Het verhaal gaat over een dame die op haar negentiende in Engeland bij een casino werkte. Haar diensten duurden gemiddeld twaalf uur, waarbij ze altijd achter de bar stond. Toen ze er kwam werken was de dresscode ‘smart black’, wat inhield dat zowel de mannelijke als de vrouwelijke medewerkers een zwarte broek en blouse of overhemd moesten dragen. Daarbij werden platte schoenen gedragen.
Om te zorgen dat er meer fooi werd gegeven moesten de vrouwelijke medewerkers rondjes lopen langs de tafels en zorgen dat de mannelijke bezoekers aan de bar bleven hangen. Zelfs wanneer het rustig was mochten de dames niet stil staan. Dat vonden ze geen probleem, aangezien de kleding vrij comfortabel was en ze goed betaald kregen.
Strakke jurk en hoge hakken
Op een bepaald moment had het management tijdens een overleg besloten dat de dresscode aangepast moest worden. Voor de mannelijke medewerkers veranderde er niks, maar de vrouwen moesten hun comfortabele kleding inruilen voor een strakke jurk en hoge hakken. Het doel was te zorgen dat zij er beter uitzagen, met hogere fooien als gevolg. De dames waren boos en gaven aan dat ze niet goed konden bewegen in de jurk en aan het einde van de avond pijn zouden hebben aan hun voeten. Zeker omdat ze niet stil mochten staan. Het management trok zich er niks van aan en zei dat de dames dit maar gewoon moesten gaan dragen.
In de kleedkamer bespraken de dames de nieuwe dresscode. Aanvankelijk waren ze van plan om dit niet te dragen als protest. Tot er één dame op een idee kwam. Wanneer de rest de gebruikelijke kleding zou dragen, dan zou zij als enige de nieuwe dresscode volgen. Ze wilde het management laten zien wat de gevolgen zouden zijn. Uiteindelijk stemde haar vrouwelijke collega’s in met haar plan.
Volhouden
Tijdens haar eerste dienst kwam de dame binnen in haar nieuwe, strakke jurk en liep op hoge hakken. De jurk die ze moest dragen was zo strak dat ze amper voorover kon buigen. En bukken durfde ze niet omdat ze bang was dat ze eruit zou scheuren. De managers waren blij verrast om te zien dat zij zich aan de nieuwe dresscode hield en vertelden haar collega’s dat zij een goed voorbeeld was.
Het was een drukke avond waarbij ze veel en snel moest lopen. Al snel deden haar voeten pijn en kreeg ze moeite met ademen door de strakke jurk. Haar vrouwelijke collega’s zagen hoeveel pijn ze had en smeekten haar om platte schoenen te gaan dragen. Maar nee, ze wilde haar managers duidelijk maken wat de consequenties waren van werken met deze dresscode. Dus ondanks de pijn hield ze het vol.
Bloeden voor de manager
Aan het einde van de dienst kwam het management de kleedkamer van de dames binnen. Ze vroegen haar hoe de nieuwe kleding en de hakken bevielen. Glimlachend zei ze dat het prima ging, op één probleem na. Op dat moment trok ze voor het eerst na twaalf uur haar hakken uit. De blije gezichten vertrokken snel zodra ze naar beneden keken. Haar voeten zaten onder de wonden en het bloed liep over de vloer. En de binnenkant van haar schoenen zat vol met oud bloed.
Op dat moment zeiden de managers dat ze platte schoenen aan had moeten doen. Ze antwoordde dat ze dit moest dragen en zich gewoon had gehouden aan de dresscode die haar was opgelegd. Toen ze de schoenen eenmaal uit had gedaan werd de pijn erger en in combinatie met de strakke jurk begon ze hevig te trillen. Haar managers zeiden dat ze moest gaan zitten en haalden de EHBO kit om haar voeten te verbinden. Terwijl ze de rits van de jurk openmaakte zei ze dat ze moeite had met ademen.
Na het incident besloot het management de dresscode aan te passen. Ze lieten de jurk aanpassen zodat hij niet meer zo strak zat en de dames hoefden nooit meer hakken te dragen.
Niet meer kunnen lopen
Na het incident, nu zo’n vier á vijf jaar geleden, heeft de dame in kwestie bijna een maand niet meer kunnen lopen op platte schoenen. Ze had, en heeft nog steeds, een aangeboren knieafwijking waardoor haar lichaam langer moet herstellen na het dragen van hakken. Maar vooral de wonden op haar voeten hadden tijd nodig om te helen.
Achteraf zegt ze dat ze op dat moment juridische informatie had moeten inwinnen over wat een werkgever wel en niet mag eisen op dit gebied. Met haar verhaal wil de dame aandacht vragen voor de gevolgen van het dragen van hakken op de werkvloer. En vooral duidelijk maken dat je dit niet kan eisen.
Geen uitzondering
Zoals ik in het begin al aangaf is het eisen van hakken op de werkvloer iets dat vaker gebeurt. Alleen heb ik nog niet eerder gehoord dat een dame op deze manier haar punt maakte.
Ik heb het idee dat de impact van hakken door met name mannen vaak wordt onderschat. Men denkt alleen aan de uitstraling en niet aan de consequenties. Zo heb ik ook weleens een bedrijf mogen adviseren over hun bedrijfskleding. De twee heren waar ik mee samenwerkte, beiden echt prima mannen, opperden om de dames hakken te laten dragen. De heren hadden geen idee wat de consequenties waren.
Ondanks dat ik een vrouw ben die heel goed een lange tijd op hoge hakken kan lopen, heb ik hier meteen een stokje voor gestoken. Ik gaf bij de heren aan dat ze hiermee juridisch in de problemen konden komen. Ik werd door twee paar grote ogen aangekeken, want dat wisten ze niet. En dat neem ik ze ook niet kwalijk. Ik gaf ook meteen toe dat ik hakken mooi vind staan. Ja, ik ben er dol op. Maar je kan het niet eisen, punt.
Groetjes,
Aileen
