Voor de zomer publiceerde ik een artikel over het aanbod van dames werkkleding in bouwmarkten. De conclusie was kort: er is geen aanbod in de bouwmarkten. Mijn verhaal verscheen in diverse kranten, ook op voorpagina’s en ik ontving honderden reacties. Hieruit bleek dat de klussende vrouw hier behoefte aan heeft en ook het personeel in bouwmarkten ziet de vraag naar dames werkkleding stijgen. Maar de bouwmarkten, die willen er niet over praten. Wat is hier aan de hand?
Werkkleding is voor mannen
Laten we eerst terug gaan naar het moment dat ik het artikel publiceerde. Want er gebeurde iets bijzonders. Geheel tegen mijn verwachting in waren er veel mannen boos om mijn artikel. Want werkkleding voor vrouwen, dat is niet nodig. In de ogen van deze mannen komen vrouwen vrijwel nooit in een bouwmarkt, laat staan dat ze thuis aan het klussen zijn. Ook worden er professionele klussers bij gehaald. Daar ziet men amper dames, dus waarom zal er dames werkkleding verkocht moeten worden? Zie hieronder een aantal voorbeelden van reacties.
Hoe hard het geluid ook is van de (hoofdzakelijk) mannen die vinden dat er geen dames werkkleding verkocht moet worden, er zijn ook mensen die het nut er wel van inzien. Veel vrouwen vertelden hoe lastig ze het vonden om dames werkkleding te vinden. Ook ontstonden er discussies tussen mannen en vrouwen over de vraag hoe nuttig het is om dames werkkleding te verkopen.
Moeten Nederlandse bouwmarkten wel dames werkkleding verkopen?
Via LinkedIn ontving ik veel reacties van mensen uit de werkkleding industrie. Hier leken zich twee groepen te vormen: de ene groep vond het goed dat ik dit aankaartte en waren het met mij eens dat het vreemd is om alleen heren werkkleding te verkopen. De andere groep vond dat bouwmarkten helemaal geen werkkleding zouden moeten verkopen. Zij, de werkkleding leveranciers, waren immers de specialist en konden dus het beste advies hierover geven.
Ik begrijp het wel. Leveranciers van werkkleding . Doorgaans veel meer dan de mensen die in de bouwmarkt werken. Maar dat neemt niet weg dat bouwmarkten nu eenmaal werkkleding verkopen. En als ze het verkopen, dan zouden ze dat wat mij betreft geen vrouwen mogen uitsluiten. Of misleiden met uniseks werkkleding dat eigenlijk gemaakt is voor heren.
De gedachte dat bouwmarkten geen werkkleding zouden moeten verkopen blijkt bij veel leveranciers hardnekkig. Hierbij speelt eigenbelang waarschijnlijk een grote rol. De gedachte is dat wanneer bouwmarkten de kleding niet verkopen, de mensen massaal naar de specialist zullen gaan. Dat is alleen nu niet het geval. Vergelijk het maar met vlees: je kunt het bij de supermarkt of bij de slager kopen. De slager kan je veel meer vertellen over het vlees en je advies geven bij het bereiden ervan. In de supermarkt koop je het vlees en krijg je daar niet die service bij.
De weg naar de werkkleding specialist
Het grote verschil is echter dat iedereen weet dat vlees bestaat. Daarnaast weten we van het bestaan van de supermarkt en de slager af. Bijna iedereen heeft er wel eentje in de buurt. En dat is niet het geval bij leveranciers van (dames) werkkleding. Velen weten niet welke werkkleding specialist er in zijn of haar buurt is gevestigd.
Maar iedereen weet de bouwmarkt te vinden. Het zijn grote concerns met veel filialen die ook folders in hun omgeving verspreiden. Dus wanneer mensen werkkleding willen kopen, dan gaan ze naar de bouwmarkt. Daar hangt werkkleding en dit is dus het eerste aanbod dat men ziet. Als daar geen dames werkkleding tussen hangt, dan is het niet gek dat mensen denken dat dit niet bestaat. Velen kennen heren werkkleding en de term uniseks. Ook dit zag ik veelal in de reacties voorbij komen: waarom trek je niet gewoon uniseks werkkleding aan?
Uniseks is toch voor iedereen? Nee, dat is het niet. Het is herenwerkkleding met een ander label. Kijk maar eens naar de pasvorm. Er is geen extra ruimte voor borsten, heupen of billen. Uniseks werkkleding is vaak recht: gemaakt voor het mannelijke lichaam.
Hand in eigen boezem
Dus hoe kun je als werkkleding specialist verwachten dat de dames je weten te vinden? Velen weten niet dat dames werkkleding bestaat. En wie dat niet weet, zal er ook niet naar op zoek gaan. Bedrijven die werkkleding verkopen kunnen beter de hand in eigen boezem steken. Niet wijzen naar bouwmarkten en zeggen dat zij iets verkeerd doen. Als je wilt dat vrouwen werkkleding bij jou kopen, dan zullen ze je moeten kunnen vinden. Daarnaast moet je dames werkkleding dusdanig promoten dat mensen weten dat je niet alleen voor heren beschermende kleding aanbiedt.
Bij veel bedrijven die werkkleding verkopen wordt de marketing nog steeds op een klassieke manier gedaan. Laten zien wat je hebt en verwachten dat iemand het gaat kopen. Ik zie het ook onder mijn artikelen op sociale media. Zodra ik een thema aankaart, zoals in dit geval over het gebrek aan dames werkkleding in bouwmarkten, zie je de klassieke reclame voorbij komen. Bedrijven die in de reacties aangeven dat zij het wel verkopen en een link naar hun website plaatsen. Dat is een voorbeeld van klassieke marketing. Terwijl je in mijn ogen meer interesse wekt met een inhoudelijke reactie, een standpunt of visie. Daarmee kun je je meerwaarde laten zien en je onderscheiden van de bouwmarkten: met kennis. En dat is precies de reden waarom veel leveranciers vinden dat je de kleding bij hun moet kopen.
Uniseks als norm
In het artikel schreef ik tevens over mijn ervaring met AB Safety, één van de bedrijven die werkkleding aan Nederlandse bouwmarkten leveren. Ik vertelde over de dame die aan de telefoon zei dat mijn vragen over het assortiment geen prioriteit waren. Ze adviseerde mij om de vragen te e-mailen, maar voegde daaraan toe dat ze waarschijnlijk niet beantwoord zouden worden.
Ik ontving na publicatie van het artikel een bericht van Raymond Blijenberg, accountmanager bij AB Safety. Hierin vertelde hij dat hij het artikel met kromme tenen had gelezen. Ik mocht contact met hem opnemen wanneer ik vragen had over het assortiment.
Die vragen had ik nog steeds, dus maakte ik een bel afspraak. We spraken ruim een uur met elkaar. Hij vertelde mij dat het merk Busters, dat AB Safety levert aan de bouwmarkten, inderdaad uniseks is. Dit merk wordt vooral verkocht bij Praxis en Hubo. Hij erkende dat dit in feite heren werkkleding is, maar ook dat er eigenlijk nooit over geslacht wordt gesproken. Hetzelfde geld voor de werkschoenen. Ook deze zijn gemaakt voor heren maar worden als uniseks verkocht. Het beeld dat ik al had werd bevestigd: er wordt niet nagedacht over de behoefte aan een pasvorm voor vrouwen.
Meer ruimte voor dames in het schap
Blijenberg vertelde dat de verkoop van werkkleding volgens hem sowieso meer aandacht mag krijgen in bouwmarkten. Op dit moment worden er vooral veel werkschoenen verkocht. Volgens hem ligt dit aan de manier waarop bouwmarkten de kleding presenteren. De kleding ligt in de schappen, maar wordt niet duidelijk gepresenteerd waardoor mensen er snel langs lopen. Volgens hem zou een paspop een goede manier zijn om werkkleding onder de aandacht te brengen. Consumenten zien dan meteen hoe de kleding eruit ziet.
Hij is het met mij eens dat het vreemd is dat de bouwmarkten geen werkkleding voor dames aanbieden. Daarom zouden er volgens hem twee paspoppen in de bouwmarkt moeten staan: een mannelijke en een vrouwelijke. Naast de presentatie in de winkel ziet hij ook mogelijkheden via televisieprogramma’s. In het verleden heeft hij gemerkt dat klusprogramma’s een goede manier zijn om werkkleding te promoten. Ook dan ziet de consument direct hoe het staat. Hij voegt daaraan toe dat wat hem betreft de bouwmarkten meer reclame zouden kunnen maken voor werkkleding. Het probleem is hierbij, net zoals de paspoppen in de winkel, dat het veel geld kost.
Pasvorm versus uiterlijk
Aan het einde van het gesprek geeft Blijenberg aan dat hij zich zal gaan inzetten voor vrouwen werkkleding in bouwmarkten. Hij bezoekt regelmatig de filialen die de kleding van Busters verkopen. Tijdens deze bezoeken wil hij het gesprek aangaan met de medewerkers in de winkel om te onderzoeken of er behoefte is aan vrouwen werkkleding. Hij zegt dat hij vindt dat vrouwen kritisch zijn wanneer het gaat om het uiterlijk van kleding. Ik geef aan dat de vrouwen die werkkleding zoeken zich niet zo druk maken om hoe het eruit ziet. Door de reacties die ik ontvang merk ik dat de pasvorm het belangrijkst is. Hij voegt daaraan toe dat een goede pasvorm ervoor zorgt dat de kleding er goed uitziet. En dat het prettig is voor de mannen om hiernaar te kijken.
Dames werkkleding is lastig onderwerp voor Nederlandse bouwmarkten
Na de reacties van lezers, mensen uit de werkkleding industrie en één van de leveranciers was ik natuurlijk benieuwd naar wat de bouwmarkten van het artikel vonden. Het bleef stil. Tien dagen na publicatie van het artikel stuurde ik een mail naar de mensen die mij namens de bouwmarkten te woord hebben gestaan. Hierin vertelde ik dat ik de bouwmarkten had getagd op sociale media omdat ik hoopte dat ze het artikel en de reacties zouden lezen. In de bijlage van mijn e-mail voegde ik een bericht van een Gamma medewerkster toe. Dit had ik privé ontvangen, maar mocht ik met toestemming delen. In het bericht vertelde de dame dat ze steeds vaker in de winkel vragen krijgt over dames werkkleding.
Reactie vanuit Hornbach
Kort na mijn e-mail ontving ik een reactie van Maarten Post namens Hornbach.
Hi Aileen,
Dank voor het doorsturen van het artikel. Ondanks dat we naar mijn idee een fijn en open gesprek hebben gehad, en ik je enkel en alleen kan complimenteren dat je hier onderzoek naar doet en werk van maakt, kan ik me helaas niet vinden in hoe je onze reactie in je artikel verwerkt hebt. Ik zal dan ook geen reactie meer geven op het artikel. Heel veel succes met het vervolg artikel.
Zoals telefonisch besproken; mocht je nog tips voor ons hebben wat betreft bijvoorbeeld leveranciers, dan horen we het graag.
Ik belde Post op om te vragen waarom hij het niet eens was met de omschrijving van zijn reactie. Hij gaf aan dat ik in het artikel het gebrek aan vrouwen werkkleding teveel als een probleem omschreef. Ik kon dit alleen beamen. Ik ben ook van mening dat het gebrek inderdaad een probleem is.
Vervolgens vroeg ik hem of er feitelijke onjuistheden in het artikel stonden. Ik had zijn teksten tijdens het gesprek opgeschreven en later in het artikel verwerkt. Na een goed gesprek beloofde hij toch met een reactie te komen.
Het gesprek vond plaats op 20 juli en ik heb nog steeds geen reactie ontvangen.
Reactie Praxis
In mijn e-mail op 20 juli had aangegeven dat ik voor 22 augustus een reactie wilde van de bouwmarkten, maar het bleef stil. Dus besloot ik op 7 september nog eens een reminder te sturen. Ook voegde ik een lijst met 4 vragen toe zodat ze ook op die manier konden reageren. Op 12 september ontving ik een reactie vanuit de communicatie afdeling van Praxis.
Goedemiddag Aileen,
Van onze college Giovanni Bekaert kregen wij je mailtje doorgestuurd m.b.t. het artikel over de verkoop van dames werkkleding. Toevallig hadden wij 10 dagen voordat jij ons benaderde zelf bij onze leveranciers geïnformeerd naar de mogelijkheden om dames werkkleding online aan te bieden. We zullen hier dan ook zeker mee starten en verder onderzoeken of we dit ook in de winkels aan kunnen bieden. Helaas is dit niet in het artikel overgekomen. We willen het hier verder bij laten.
Giovanni Bekaert had ik voor het artikel geïnterviewd omdat hij binnen Praxis verantwoordelijk is voor het aanbod van werkkleding. Het was duidelijk dat hij niet wilde reageren op mijn artikel.
Toch wel dames werkkleding bij Praxis?
Maar het meest bijzonder vind ik nog wel de mededeling van Praxis over dames werkkleding. In mijn artikel schreef ik het volgende:
(…) Als ik het gesprek afrond geeft Bekaert aan dat hij er soms over nadenkt. Hij heeft er ook weleens gesprekken over gevoerd met de leverancier. Maar daar blijft het bij. Praxis is niet van plan om op korte termijn dameswerkkleding aan het assortiment toe te voegen.
Bekaert was in het gesprek heel stellig over de voornemens rondom de verkoop van dames werkkleding. Als er meer ruimte zou komen in het schap, dan zouden ze ervoor zorgen dat heren zich compleet aan konden kleden. Ja, er waren gesprekken over geweest. Maar omdat de leverancier van werkkleding zei dat dameswerkkleding slecht verkocht, zag hij geen reden om het aan te bieden.
Ik stuurde een e-mail naar de communicatie afdeling van Praxis waarin ik bovenstaand verhaal nog eens benadrukte. Ik was blij om te horen dat Praxis bezig is met dames werkkleding. Ik vroeg daarom of ze het alleen onderzocht werd of dat er ook concrete plannen zijn voor de verkoop. Ook vroeg ik op welke termijn dames bij Praxis terecht zouden kunnen voor werkkleding. Dat wisten ze nog niet. Ze waren nog in gesprek met de leveranciers, aldus Praxis.
Van Intergamma, het bedrijf waar zowel Karwei als Gamma onder vallen, heb ik geen reactie ontvangen.
Geduld is een schone zaak
Regelmatig krijg ik de vraag of het artikel over dames werkkleding in bouwmarkten het resultaat heeft opgeleverd waar ik op hoopte. Ik had alleen geen hoop. Door weken, soms maanden te moeten wachten op een reactie concludeerde ik dat dit thema geen prioriteit heeft. Door de gesprekken met de bouwmarkten werd dit beeld bevestigd. Werkkleding is dan wel een onderdeel van het assortiment, maar de mensen die beslissen wat er wordt verkocht verdiepen zich er niet echt in.
Het ironische is dat bouwmarkten, vooral Hornbach, wel graag advertenties maken met vrouwen erin. Qua marketing lijkt Hornbach de vrouwelijke klusser te willen aanspreken. Dat aanspreken gebeurt echter alleen met foto’s in folders en gebloemde tuinhandschoenen in de winkel. Wanneer het gaat om beschermende kleding, dan wordt ze geacht om uniseks werkkleding aan te trekken. Wat of te groot is of niet goed zit bij de heupen, taille, armen, borsten en schouders. Maar dat zie je niet in de folders. Daar dragen de dames hun eigen kleding. Terwijl heren wel passende werkkleding aan hebben. Of tenminste zouden kunnen dragen.
Maar ik ben zeker niet teleurgesteld of pessimistisch. De grote hoeveelheid lezers en de reacties hebben laten zien dat dit een belangrijk, maar ook complex thema is.
De kranten verbazen zich over het feit dat vrouwen anno 2022 geen passende werkkleding in bouwmarkten kunnen kopen. Maar dat is de visie van de journalisten. Er zijn nog steeds mensen die van mening zijn dat er geen vrouwen werkkleding verkocht hoeft te worden. Maar er zijn ook mensen die vinden dat dit juist wel zou moeten. Vrouwen én mannen, maar niet op de laatste plaats ook leveranciers van werkkleding.
Who’s first?
Het heeft tijd nodig. Want hoewel getrouwde vrouwen sinds 1956 mogen werken is men pas tien, vijftien jaar geleden begonnen met het maken van beschermende vrouwen werkkleding. Zo’n vijftig jaar later dus. Vrouwenemancipatie kost tijd. Helaas. Maar bewustzijn van seksisme is een eerste stap. Het argument dat er geen geld valt te verdienen met vrouwen, dat valt ook nog te bezien.
Ik zei het in het vorige artikel, en nu weer: Het is tijd voor verandering. Who’s first?
Groetjes,
Aileen
P.s: Vanzelfsprekend zal ik het aanbod bij Praxis in de gaten houden. Mocht Praxis uiteindelijk toch vrouwen werkkleding gaan verkopen, dan laat ik jullie dat natuurlijk weten.
