Gisteren was het zover, Prettybusiness bestond zes jaar. En zoals ieder jaar schrijf ik ook nu weer een artikel over wat ik heb geleerd van het laatste blogjaar. Dat was er niet zomaar eentje. Een jaar waarin ik de grootste werkkleding beurs ter wereld bezocht, begon met de Engelstalige blog Prettybusiness World, de (ambulance)wereld opschudde met een artikel over veiligheid en natuurlijk corona.
1. Schrijver én onderzoeksjournalist
Het afgelopen jaar heb ik een nieuwe kant van mijzelf leren kennen. Naast schrijver was ik ineens, zonder dat ik het door had, ”onderzoeksjournalist”. Het begon allemaal toen ik begin 2020 werd getipt over het feit dat er problemen waren met de ambulancekleding. Een half jaar lang deed ik hier onderzoek naar en kwam erachter dat er inderdaad het een en ander mis was gegaan. Ik schreef er een artikel over, dat ik eind juli publiceerde.
Zelden was ik zo terughoudend om een artikel te publiceren. Ik had eerder samengewerkt met de partijen die ik noemde, en ik wist dat dit bij hen waarschijnlijk niet in goede aarde zou vallen. Maar ik heb mij ook heel lang druk gemaakt over mijn onderzoek en het artikel zelf. Zou het wel goed genoeg zijn? Had ik voldoende onderzocht en was er geen speld tussen te krijgen? Ik kreeg gelukkig een hoop hulp uit mijn team en van vrienden. Velen bekeken het artikel vooraf en ik kreeg de nodige feedback.
Het artikel werd gelukkig buitengewoon goed ontvangen. Ik kreeg veel complimenten van lezers, maar ook vanuit de ambulancewereld. Medewerkers stuurde mij privéberichten en soms kreeg ik zelfs complete mailwisselingen met Ambulance Zorg Nederland doorgestuurd. Het werd talloze keren gedeeld op sociale media en ook op het intranet van diverse ambulancediensten. Inmiddels is het artikel bijna 8.000 keer gelezen. Dat is een hoop, gezien een artikel op mijn website gemiddeld enkele honderden keren wordt gelezen in de eerste week.
Naast de complimenten kreeg ik ook vragen over mijn onderzoeksvaardigheden. Waarom ik hier niet iets mee ging doen. Dit was natuurlijk een groot compliment. Tijdens mijn studie bestuurskunde had ik geleerd om onderzoek te doen, maar op deze manier had ik het nog nooit eerder gedaan. En kennelijk kon ik dit goed. Ondanks dat ik nu niet al bezig ben met een volgend onderzoek, sta ik er zeker voor open om dit nog eens te doen.
2. Welke kant ga ik op?
Het doen van een onderzoek en publiceren van het artikel bracht echter niet alleen rozengeur en maneschijn met zich mee. Ik had voorafgaande aan de publicatie diverse bezorgde, betrokken partijen aan de telefoon. Soms boos, verdrietig en soms op een dreigende toon. Dit zette mij aan het denken. Had ik mijzelf in een moeilijke situatie gebracht? Was het niet beter geweest om mij er niet mee te bemoeien? Wilden partijen zometeen nog wel samenwerken?
De avond voor publicatie van het artikel sprak ik met mijn werkkleding-coach. Een man met enorm veel ervaring die ik soms bel wanneer ik zakelijk vastloop. Hij kan als geen ander mij een spiegel voorhouden die niet alleen kritisch is, maar mij ook een richting aangeeft. Zijn woorden zal ik nooit vergeten.
”Je staat nu op een splitsing. Ben je een copywriter die op een neutrale manier schrijft over werkkleding? Die zich daar soms voor laat betalen? Of ben je iemand met een visie en een mening, die alleen wil samenwerken met partijen die dat waarderen? Volgens mij ben jij het tweede. Alleen nu moet je een keuze maken.”
Hij had gelijk. Dit was het moment om een keuze te maken. Mij te laten leiden door angst en het niet te publiceren, of te doen waar ik in geloof en het verhaal wél naar buiten te brengen. En dan maar te zien waar het heen zal gaan. Ik deed het laatste, en daar ben ik blij mee. Ik ontving complimenten van de partijen waar ik al mee samenwerkte en er waren ook een aantal die juist door het artikel wilde samenwerken. Volgens hen had ik laten zien wat ik kon.
Ik had dus een kant gekozen. Niet de makkelijkste, maar wel diegene die voor mij goed voelde. En het leverde mij ook nog iets op!
3. Werkkleding is er altijd
Naast de onzekerheid over het ambulanceverhaal, was er natuurlijk ook de onzekerheid als gevolg van corona. Na een zeer succesvol 2019 en een goede start in 2020 waren de opdrachten begin maart ineens verdwenen. Afgezegd of uitgesteld. Het was alsof de wereld plotseling stil en chaotisch tegelijk was. Ineens waren er bijna geen lezers meer. Logisch ook, want wie zat er nu te wachten op verhalen over werkkleding?
Hoewel de energie uit mijn lichaam was verdwenen, spoorden de dames uit mijn taalteam mij aan om toch door te blijven gaan. Was er geen interesse in kantoorkleding nu iedereen vanuit huis werkte, dan moest ik het over een andere boeg gooien. Ik besloot mij te verdiepen in zaken als thuiswerkkleding en kleding in de zorg. En het werkte, de artikelen werden weer gelezen!
Het bewees voor mij dat interesse in werkkleding er altijd zal zijn. Soms verandert de wereld en daarom ook onze werkomstandigheden. Of het nu gaat om het dragen van een joggingbroek in plaats van een pantalon omdat je thuis werkt, of een beschermend pak omdat je werkt met patiënten die een besmettelijk virus met zich meedragen. Het was fascinerend om te zien hoeveel invloed een virus kan hebben op hetgeen wat wij tijdens ons werk dragen.
Hoe lastig het soms ook was om iedere keer een interessant onderwerp te bedenken voor een artikel, het was ook interessant. Een uitdaging om op zoek te blijven gaan naar boeiende verhalen die te maken hadden met werkkleding anno 2020.
Leuk nieuws!
Als afsluiting wil ik nog iets leuks mededelen. Want naast driftig zoeken naar interessante onderwerpen tijdens corona, ben ik ook begonnen met een twee nieuwe projecten. Het wegvallen van opdrachten gaf mij namelijk de tijd om goed na te denken over de signalen die lezers eerder hadden gegeven, waar ik nog niets mee had gedaan.
Eén van de vragen die ik wel eens heb gekregen, is of ik ooit een boek ga uitbrengen. Want ondanks dat mijn artikelen eenvoudig online te vinden zijn, vindt niet iedereen het fijn om teksten via een scherm te lezen. Dus heb ik besloten dat ik mijn artikelen ga bundelen in boeken. Inderdaad, er komen meerdere boeken aan.
De boeken zullen worden ingedeeld in categorieën. In eerste instantie ga ik beginnen met beroepsgroepen. Daarbij kun je denken aan een boek met alle artikelen die gaan over bijvoorbeeld de zorg. Maar het kan ook gaan over werkkleding in de luchtvaart, financiële sector, logistiek, onderwijs of een andere beroepsgroep. Omdat de ene beroepsgroep wat meer nieuws brengt dan de andere, zal ik de boeken niet allemaal tegelijk uitbrengen. Sommige boeken zullen wat meer tijd nodig hebben om te vullen met artikelen dan anderen. Op dit moment ben ik bezig met twee boeken over twee verschillende beroepsgroepen, die ik beide begin 2021 wil uitbrengen.
De boeken zullen hoofdzakelijk bestaan uit artikelen die eerder zijn gepubliceerd. Maar daarnaast voeg ik ook extra, nieuwe teksten toe. Hoe dat er precies uit gaat zien, dat zal per boek verschillen. Iedere beroepsgroep draagt immers weer andere kleding en heeft daarom ook een andere verhaallijn.
Ik ben mij ervan bewust dat waarschijnlijk een groot deel de artikelen liever ‘gratis’ online leest. Ik heb ook niet de illusie om met mijn boeken de bestsellerlijsten binnen te stormen. Het is een antwoord op een vraag van een groep geïnteresseerden. Maar het is ook een manier voor lezers om vrienden en familie kennis te laten maken met de wonderlijke wereld van werkkleding binnen zijn of haar werkveld.
Met het bundelen van mijn artikelen doe ik opnieuw een stap in een onbekende richting. Maar dat maakt het ook weer spannend. En het tweede project, daar kan ik nog niet veel over zeggen. Over een jaar, wanneer mijn blog zeven jaar bestaat, zal ik je vertellen wat ik er allemaal van heb geleerd. Want leren, dat wil ik blijven doen. Altijd.
Groetjes,
Aileen
Goed, sterk, persoonlijk en waar!