Een medicinale piercing: werkt dat nu echt?

Het is op dit moment ruim drie maanden geleden dat ik een medicinale piercing heb laten zetten. Een oorpiercing waar, ondanks de benaming, de medische wereld niet achter staat. Want de werking ervan is niet wetenschappelijk bewezen. En toch zijn er veel succesverhalen. Van mensen die geen last meer hebben van onder andere chronische pijn, migraine en Ménière. En dat is precies waar ik de piercing voor heb laten zetten: de ziekte van Ménière. In dit artikel zal ik vertellen wat mijn ervaring is met het laten zetten en het resultaat van deze bijzondere piercing. 

 

De ziekte van Meniere

Ik heb de afgelopen jaren gemerkt dat veel mensen geen idee hebben wat de ziekte van Ménière precies inhoudt. Daarom zal ik hier eerst even kort iets over vertellen. Mocht je meer willen weten over de ziekte, ik heb eerder een artikel over de ziekte, de gevolgen en het medische traject waarin ik zit geschreven. 

Deze ziekte, die ik sinds eind 2018 heb, zorgt voor aanvallen van duizeligheid. De aanvallen worden veroorzaakt door vloeistoffen in het oor. Op het moment dat de vloeistoffen overlopen krijgt de persoon in kwestie last van duizeligheid. Vaak is de ziekte in de eerste periode het heftigste. Zo was dat ook bij mij het geval. Ik had de eerste tweeëneenhalf jaar aanvallen van twee tot zes uur waarbij ik stil op bed lag. Ik kon namelijk niet meer lopen, staan of zitten. De duizeligheid werd vaak zo hevig dat ik veel en onophoudelijk moest overgeven. Na iedere aanval moest mijn lichaam een aantal dagen bijkomen. Meestal duurde het herstel na een zware aanval zo’n vijf tot zes dagen. Bij een minder hevige aanval kon dat twee tot drie dagen zijn.

In de eerste periode had ik ongeveer twee keer per maand een hevige aanval. Hierdoor was ik bijna de helft van de maand ziek of herstellende. Mijn laatste zware aanval was in februari 2021, wat gelukkig alweer even geleden is. Dit was ook meteen één van de zwaarste die ik ooit heb gehad. Daarna werden mijn aanvallen korter en minder hevig.

 

Gehoorverlies en oorsuizen 

Naast de aanvallen is gehoorverlies ook een belangrijk kenmerk van de ziekte van Ménière. Hoewel de ziekte bij iedereen anders verloopt verliest iedere patiënt langzaamaan zijn of haar gehoor. Bij sommigen blijft het beperkt tot een slecht gehoor, bij anderen zorgt het voor complete doofheid. Bij mij is dit gelukkig (tot nu toe) beperkt gebleven tot één oor. Mijn gehoor is niet compleet verdwenen, maar aan de rechterkant wel zo slecht dat ik inmiddels in aanmerking kom voor een gehoorapparaat.

Naast aanvallen van duizeligheid en gehoorverlies hebben de meeste mensen die deze ziekte hebben ook last van tinnitus. Hierdoor hoor je de gehele dag suizen, piepen of bromgeluiden in het oor. 

Toch heb ik er bewust voor gekozen om voorlopig geen gehoorapparaat aan te schaffen. Hoewel de gehoorschade definitief is, kan het gehoor en de tinnitus iets verbeteren wanneer de ziekte over gaat. En op de momenten dat ik minder last heb van tinnitus is mijn gehoor beter.

Daarnaast spelen er nog wat andere factoren mee. Zo ben ik begin 2022 geopereerd vanwege een voorstadium van baarmoederhalskanker. Deze operatie en de medicinale piercing die daarna geplaatst werd zorgden sowieso al voor spanningen in mijn lichaam. Ik wil het gehoorapparaat pas uitproberen op het moment dat mijn lichaam een bepaalde balans en rust heeft gevonden. En ook dat is iets waarmee de piercing kan helpen. Dus laten we het daar maar eens over hebben…

 

Wat is een medicinale piercing precies?

Ondanks dat ik alweer een tijdje medicatie gebruik tegen de ziekte en hiervoor geweldig wordt begeleid door mijn arts, had ik nog nooit iets gehoord over een medicinale piercing. Ik kwam pas achter het bestaan hiervan via de Facebookgroep voor Ménière patiënten. In deze groep zitten meerdere mensen die de piercing hebben laten zetten. Ik las goede verhalen en dat wekte mijn interesse.

Toen ik mij erin ging verdiepen kwam ik erachter dat de piercing tegen de Nervus Vagus, een belangrijke zenuw, aanzit. Deze zenuw begint in je oor en gaat vervolgens je hele lichaam door. Hierdoor heeft het functioneren van de Nervus Vagus invloed op zowel je brein als verschillende organen. Als de zenuw goed werkt en actief is, dan helpt deze je lichaam door onder andere ontstekingen te remmen. Bij mensen die snel gestrest raken kan de zenuw verstoord raken waardoor hij niet meer zo goed werkt. Dit is, kort samengevat, de informatie die ik erover heb gelezen en gehoord.

De stimulatie van deze zenuw wordt op dit moment in ziekenhuizen gebruikt bij mensen met epilepsie. Zij krijgen een elektrode in hun lichaam dat de zenuw regelmatig stimuleert. Hierdoor neemt het aantal epileptische aanvallen af. Het is dus niet zo dat het stimuleren van deze zenuw een onbekend fenomeen is. Er zijn alleen (voor zover ik weet) nog geen wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar stimulans van de piercing. Toch blijkt uit de de praktijk dat deze kan helpen tegen onder meer depressie, chronische vermoeidheid, diabetes, angststoornissen, verschillende soorten hoofdpijn en dus ook de ziekte van Ménière.

 

Op zoek naar de Nervus Vagus

Door de goede ervaringen heeft de NVS-migrainekliniek in Eindhoven, één van de weinig klinieken in Nederland waar deze piercing wordt gezet, een lange wachtlijst. Ik maakte een afspraak in september 2021 en kon uiteindelijk medio februari 2022 terecht. 

Op de dag zelf was ik niet echt nerveus. Ik heb in totaal tien gaatjes in mijn oren laten schieten en ze meerdere malen doorgeprikt. Ik was dus niet bang voor de pijn. Maar het was niet zomaar even een piercing laten zetten. Dit was, achteraf gezien, een totaal andere ervaring.

Ik werd geholpen door Richard, die samen met zijn vrouw de kliniek heeft opgezet. Ik moest eerst verschillende oefeningen doen. Zo moest ik een rechte lijn lopen en vervolgens snel omdraaien. Geen pretje voor iemand met de ziekte van Ménière, maar dit moest ik doen om later het effect van de piercing te kunnen testen. Ook moest ik op verschillende plekken op mijn gezicht en schouders drukken. De pijn die ik voelde moest ik een cijfer geven.

Vervolgens ging Richard door middel van een apparaat op zoek naar de Nervus Vagus in mijn oor. Dit deed hij met een soort pen waarbij het geluid van het apparaat aangaf waar de zenuw exact zat. Maar ik kreeg niet direct een piercing. Eerst ging hij kleine naalden in mijn oren prikken, precies op het beginpunt van de zenuw, de Nervus Vagus. 

 

Laten zetten van de medicinale piercing

Ik zal nooit vergeten wat er gebeurde toen hij de eerste naald erin zette. Ik zat op de behandeltafel en keek recht voor mij uit. Ik hoopte dat ik mij meteen beter voelde. Meer helder, minder duizelig. Maar er gebeurde iets heel geks. Ik begon ineens vreselijk te huilen. Zonder te weten waarom, ik had immers geen pijn ofzo, bleef ik maar huilen. 

Richard keek mij glimlachend aan en zei dat dit de beste reactie is die je kunt krijgen. Bij de stimulatie van de Nervus Vagus komen er als eerste emoties uit, zo vertelde hij. Toen ik weer een beetje op adem was gekomen moest ik dezelfde oefeningen doen als toen ik binnenkwam. En ja hoor, ik kon een rondje draaien zonder duizelig te worden. De plekken in mijn gezicht en op mijn schouders deden geen pijn meer. Ik wist niet wat ik meemaakte. Hoe konden deze paar naaldjes in mijn oren dit veroorzaken?

Voor het piercen wilde Richard eerst het effect bij beide oren testen. Dus was ook mijn linkeroor aan de beurt. Opnieuw werd er gezocht naar de Nervus Vagus en kreeg ik naalden in mijn oren. Hoewel de pijn van de naalden meeviel waren mijn tranen op dat moment niet meer te stoppen. Vervolgens deed ik opnieuw de oefeningen. De naalden werden uit mijn rechteroor gehaald en opnieuw moest ik kijken hoe mijn lichaam hierop reageerde. 

 

Links én rechts

Mijn linkeroor leek het sterkste te reageren en dus kreeg ik hier een piercing. Dit was totaal niet vergelijkbaar met een piercing in een piercing shop. De pijn was heviger, maar dat is ook niet zo gek. Deze piercing gaat letterlijk door het bovenste puntje van je zenuw heen. Maar iedereen wiens leven dagelijks wordt belemmerd door een chronische ziekte zal dit ervoor over hebben. En zo ook ik. 

Na het zetten van de piercing moest ik opnieuw weer alle oefeningen doen. Toch bleek het effect minder te zijn dan wanneer ik naalden in beide oren had. En jawel, ook in het andere oor werd een piercing gezet. Dit wist ik van te voren niet. Iedereen heeft weer ergens anders last van en dus worden er andere dingen getest. Ze moeten altijd op het moment zelf kijken wat het beste werkt. 

Bij het tweede oor was de pijn nog heviger. Ik denk dat dit komt omdat bij mij de ziekte van Ménière aan de rechterkant zit. Ik zal het niet mooier maken dan dat het was: ik heb het werkelijk uitgegild van de pijn. Maar daarna werd ik al snel rustig. 

Na twee uur stond ik buiten. Verward van wat er zojuist allemaal gebeurd was. Maar vooral opgelucht. Het was achter de rug en nu kon het zijn werk gaan doen.

In de autorit terug naar huis voelde ik mij gek. Licht en verward tegelijk. In de auto kon ik de bomen die voorbij kwamen bekijken zonder duizelig te worden. Het voelde zo gek. Normaal gesproken waren snelle beelden dé trigger voor duizeligheid. Maar nu niet.

 

De eerste dagen met een medicinale piercing

De eerste dagen na het laten zetten van de piercing had ik vrij genomen van mijn werk. Dat bleek een goede zet. Ik was van te voren gewaarschuwd dat ik wat emotioneel en moe kon zijn. Dit klopte. Ik was emotioneel en moe, maar voelde mij ook rustig en blij. Want hoewel de Ménière niet meteen was verdwenen merkte ik wel verbetering. Zo kon ik ineens iets van de grond oprapen zonder duizelig te worden. En de duizelingen die ik had waren milder dan voorheen. 

Drie weken na het laten zetten van de piercing moest ik onder narcose. In verband met een voorstadium van baarmoederhalskanker werd er een deel van mijn baarmoederhals verwijderd. Omdat de piercing is gemaakt van titanium mocht ik hem laten zitten. Ondertussen vroegen mensen mij vaak of de piercing werkte. Ik vond het lastig om te beantwoorden. Ik had net op twee plekken een piercing laten zetten door een zenuw heen en een operatie ondergaan. Van deze operatie moest mijn lichaam ook herstellen.

 

Een medicinale piercing: werkt dat nu echt?

Inmiddels is het eind mei en ben ik hersteld van de operatie. Het herstel van de piercing duurt iets langer, dit kan tot negen maanden duren. Hoewel ik nog steeds last heb van tinnitus en duizelingen is het aantal aanvallen sterk verminderd. Sinds ik de piercing heb laten zetten zijn ze op één hand te tellen. En ze duren slechts enkele seconden.

Ondanks dat ik de ziekte nog steeds heb probeer ik langzaamaan mijn oude leven terug te krijgen. Soms gaat dat goed, soms iets minder. Zo ben ik laatst kort naar een bruiloft geweest. Ik was er slechts twee uurtjes, maar het voelde als een overwinning. Voor het eerst in jaren kon ik weer dansen met mijn man. Ik had zelfs twee rode wijn gedronken. Drukte, felle lichten, bewegen en alcohol waren los van elkaar altijd al een trigger. Nu kon ik het aan, zelfs allemaal tegelijk. Ik lag op tijd in bed en heb daarna meerdere dagen moeten bijkomen. Maar het is me gelukt zonder hevig duizelig te worden of een aanval te krijgen.

Op dit moment ben ik bezig om langzaamaan meer te gaan bewegen. Voordat ik deze ziekte had fietste ik iedere dag. Maar door de ziekte van Ménière was dat lange tijd een probleem. Sinds een aantal weken fiets ik twee keer per week naar kantoor. Dat is een half uur heen en een half uur terug. In combinatie met een dag werken en slechte conditie is dit enorm zwaar. Ik ben vaak helemaal uitgeteld in de avond. Maar zolang het kan blijf ik het doen.

 

Ik kan niets bewijzen

Want de ziekte kan veranderen. En dat is ook meteen het lastige aan het geven van een antwoord op de vraag of de piercing werkt. Ik voel mij beter, maar kan niet bewijzen dat dit door de piercing komt. Mijn arts zei al eerder dat de ziekte aan het overgaan was. Dus is het de ziekte die uitdooft of de piercing die hiermee helpt? Of allebei?

Ik vind het lastig om hier een antwoord op te geven. Wanneer ik het aan mijn partner vraag, dan zegt hij dat de piercing zeker heeft geholpen. Hij merkt dat de aanvallen minder zijn maar zegt ook dat mijn lichaamshouding is veranderd. Zelf heb ik dat niet gemerkt, maar hij zegt dat mijn schouders duidelijk meer ontspannen zijn. 

Mijn advies

Als je mij om advies vraagt over deze piercing, dan zal ik je adviseren om het zeker te doen. Hij heeft bij iedereen een ander effect en er kan niets gegarandeerd worden. Maar er zijn genoeg goede verhalen van mensen waarbij de piercing hun leven heeft veranderd. Er zijn ook verhalen van mensen waarbij het niets heeft gedaan, maar echt negatieve ervaringen heb ik niet gelezen. 

Daarnaast is de ingreep kort aangezien je slechts één keer naar de kliniek hoeft te gaan en even op je tanden moet bijten. En de kosten zijn relatief laag. Laat je één piercing zetten, dan kost dit 155 euro, voor twee betaal je in totaal 210 euro*. Hier zit een standaard piercing bij inbegrepen. Daarnaast kun je voor een meerprijs kiezen voor talloze andere piercings. Ik koos voor een rosé gouden ringetje aan beide kanten. De extra kosten hiervoor waren 20 euro per stuk. Als je je bedenkt dat je met deze kosten je leven op een positieve manier kunt veranderen, dan is dat het zeker waard. En anders heb je gewoon een unieke piercing.

 

Groetjes,

Aileen

*Deze prijzen werden gehanteerd op het moment dat ik ze heb laten zetten. Ik heb op de website gelezen dat de prijzen binnenkort met 10% worden verhoogd. Ik weet niet of de kosten voor de extra piercings ook worden verhoogd.