Het uiterlijk van politici is altijd een ding. Dragen ze een formeel pak, dan worden ze stijf en saai gevonden. Hebben ze een spijkerboek aan, dan vindt men het weer te casual. Het Franse parlement heeft geen zin in deze discussie. Dus is er een dresscode ingevoerd. Maar daarmee lijken de Franse politici niet te kijken naar de toekomst, maar vooral terug te gaan in de tijd…
Gedoe om dresscode
Het begon allemaal afgelopen zomer, toen het rechtse Kamerlid Renaud Muselier uithaalde naar zijn linkse collega’s. ”Ze zien er slonzig uit, ze zijn vuil, ze schreeuwen en ze krijsen.(…)Het is hier geen speelkwartier!’’ aldus Muselier. De eveneens rechtse Laure Lavalette voegde daaraan toe dat het deze politici gekleed zijn alsof ze naar het strand gaan.
De kritiek was vooral gericht op de leden van de linkse LFI-partij. De mannen binnen deze partij dragen vaak een spijkerbroek en vrijwel nooit een jasje of das tijdens hun werk. En dat zit vooral de rechtse politici dwars.
De dresscode van Franse politici
In Nederland zouden wij er zeker wat van vinden, we delen graag onze mening, maar vervolgens worden de schouders opgehaald. In de Tweede Kamer is geen dresscode en lijkt ook niemand de behoefte te hebben om dit in te voeren. Maar dat is in Frankrijk anders geregeld. In artikel 9 van het Franse Kamerreglement staat dat politici ‘correcte en neutrale’ moeten dragen. De kleding moet ‘gelijkenis vertonen met tenue de ville’. De dresscode tenue de ville houdt in dat heren een pak dragen, of tenminste een nette broek met een jasje. De dames dragen een broekpak, rok of nette jurk tot op of over de knie.
Yaël Braun-Piver, voorzitter van de Franse Tweede Kamer, is van mening dat de huidige dresscode in stand moet worden gehouden. ”Niet iedereen kan zomaar aantrekken wat hij of zij wil in het parlement. Tenue de ville is verplicht. Maar ik ga niet voor modepolitie spelen.’’
Pakken van 3000 euro
Hoewel de LFI-partij zich niet altijd houdt aan de officiële dresscode, waren zij het niet eens met de kritiek. ”Wij zijn gekozen om het volk te vertegenwoordigen. Niet om pakken van 3000 euro te dragen,’’ aldus LFI-lid Alma Dufour. Haar collega Louis Boyard vindt dat de dure pakken überhaupt niet meer gedragen zouden moeten worden. ”Dat getuigt van decadente luxe te midden van de explosie aan armoede in het land. Het is niet gek dat steeds meer Fransen vinden dat hun politici ver af staan van het gewone leven.”
Zowel de rechtse politici als de linkse LFI-partij besloten een brief te schrijven aan de voorzitter van de Tweede Kamer. Hierin gaven zij aan dat een das niet meer van deze tijd is, terwijl rechtse partijen in hun brief pleitte voor een dassenplicht. Om hun statement kracht bij te zetten besloten de vrouwen van de LFI-partij met een das op het werk te verschijnen.
Franse politici spelen met de dresscode
Je zult je misschien afvragen waarom deze politici zoveel waarde hechten aan de dresscode. Dat heeft vooral te maken met het feit dat het consequenties heeft wanneer iemand deze regels niet naleeft. Toen onze voormalig Kamervoorzitter Arib aan SP-lid Peter Kwint vroeg waar zijn jasje was, werd er gelachen in de Tweede Kamer. De voorzitter benadrukte dat een jasje gepast was en vervolgens ging de vergadering verder.
In Frankrijk kijken ze daar anders tegenaan. Toen LFI-Kamerlid François Ruffin in 2017 tijdens een speech over amateursport een voetbalshirt droeg, vond men dat minder grappig. Hij ontving een boete van 1378 euro. Ook parlementslid Jean Lassalle besloot in 2018 de grenzen van de dresscode op te zoeken. Toen hij een tijdens de vergadering een geel hesje over zijn pak droeg, als symbool van de protesten tegen de hoge brandstofprijzen, werd hij aangesproken door de kamervoorzitter. Toen hij weigerde het hesje uit te trekken besloot de voorzitter de vergadering te schorsen.
Nieuwe dresscode voor de heren
Aangezien de voorzitter van de Franse Tweede Kamer heeft aangegeven dat de dresscode is stand wordt gehouden, zou je verwachten dat de kous hiermee af is. Maar door de twee ingezonden brieven moest er een beslissing worden genomen.
Nu is bekend geworden dat de dresscode iets wordt versoepeld. Volgens de nieuwe regels zijn de heren verplicht om een jasje te dragen, maar is de das geen vereiste meer. In de verklaring wordt benadrukt dat men netjes gekleed moet zijn. ”De kleding van de Kamerleden moet getuigen van fatsoen en mag geen vrijetijdskleding zijn. Een short of een bermuda is bijvoorbeeld verboden.’’
Opvallend is dat er de dresscode voor de dames niet is aangepast. ”Aan de vrouwen worden iets minder strenge regels gesteld. Daar is gewoon minder debat over,’’ aldus de woordvoerder van het parlement.
Franse politici gaan met nieuwe dresscode terug in de tijd
Ik moest erg lachen toen ik de uitspraak van de woordvoerder las. Vrouwen worden in de politiek doorgaans meer beoordeeld op het uiterlijk dan mannen. Juist omdat zij geen standaard pak en dus meerkeuzevrijheid hebben, is er ook meer om kritiek op te hebben. Maar het zorgt er ondertussen ook voor dat vrouwen zich heel bewust zijn van hun uiterlijk.
Mannen daarentegen dragen vaak jarenlang dezelfde pakken. En wanneer ze een nieuw pak kopen, dan zal het waarschijnlijk hetzelfde pak van hetzelfde merk zijn. Hoewel de heren nu geen das meer hoeven te dragen, vind ik dat ze met de nieuwe dresscode terug in de tijd gaan. Het eisen van een jasje is hopeloos ouderwets.
Begrijp mij niet verkeerd. Wanneer je mij vraagt wat ik zou dragen als ik in de Tweede Kamer zat, dan zou ik altijd voor formele kleding gaan. Dat is wat ik netjes en representatief vind, maar heeft ook te maken met mijn persoonlijke voorkeur. En dat is juist hetgeen waarbij het mis gaat. Mensen kiezen vaak een dresscode op basis van wat ze mooi vinden en als gepast ervaren.
Maar tijden veranderen en dresscodes dus ook. We leven in een wereld waarin vercasualisering en diversiteit een belangrijke rol spelen. Mensen zijn zich ervan bewust dat een uniform uiterlijk niet altijd noodzakelijk is. Diversiteit wordt omarmd en formele kleding is in veel werkomgevingen niet meer de norm.
Waarom zou je als politici blijven vasthouden aan deze ouderwetse dresscode? Enkel omdat het altijd al zo was? Is het niet juist mooi wanneer een politicus door middel van zijn kleding een statement kan maken? Of gewoon kan laten zien wat hij of zij mooi vindt?
Als we diversiteit zo graag zien op ons werk en in de media, waarom dan niet bij politici?
Groetjes,
Aileen
