Afgelopen donderdag publiceerde ik een artikel over hoe tatoeages je professionele uitstraling kunnen beïnvloeden. Op LinkedIn kreeg ik veel reacties van lezers. Velen vertelde over hun tatoeage, wat deze voor hun betekent en hoe ze hiermee omgaan op de werkvloer. Soms ook met foto’s erbij. Onwijs leuk om allemaal te lezen! Maar er was ook een dame die zich afvroeg of er verschil was tussen mannen en vrouwen. Dat vind ik een goede vraag. Want het onderzoek dat ik benoemde in het artikel ging alleen over vrouwen. Dus daar ben ik de afgelopen dagen ingedoken…
Foto: Pixabay
Cijfers
Voordat ik in ga op het effect van tatoeages op de uitstraling van mannen, heb ik eerst nog een paar interessante cijfers opgezocht.
Uit onderzoek is namelijk gebleken dat van alle Nederlanders die een tatoeage hebben zo’n 60% een vrouw en 40% een man is. De grootste categorie van mensen met tatoeages zijn vrouwen tussen de 40 en 49 jaar oud. In deze categorie heeft zo’n 18% een tatoeage.. Deze groep wordt opgevolgd door vrouwen tussen de 30 en 39 jaar oud met 14% en de derde groep zijn mannen tussen de 40 en 49 jaar oud. In deze leeftijdscategorie heeft 12% een tatoeage.
Het beeld
In het artikel van donderdag kon je al lezen dat vrouwen met een aantal tatoeages worden gezien als stoer, zelfverzekerd en ambitieus. Voor dit artikel ben ik op zoek gegaan naar onderzoeksresultaten waarin vrouwen en mannen met elkaar vergeleken worden. Ik moet zeggen dat er enorm veel onderzoeken zijn uitgevoerd wanneer het gaat om de invloed van tatoeages op je uitstraling, zeker in relatie tot de carrière. Alleen het verschil tussen mannen en vrouwen wordt hierin vaak niet expliciet benoemd, of minimaal. Dat is jammer. Wel heb ik een onderzoek gevonden waarin specifiek is gekeken naar het beeld dat men heeft van mannen met tatoeages.
In 2017 publiceerden Andrzej Galbarczyk en Anna Ziomkiewicz, twee Poolse onderzoekers, een rapport over hoe mensen aankijken tegen mannen met tatoeages. Hierbij lag vooral de focus op wat voor een soort karaktereigenschappen men toeschrijft aan deze mannen. Uit dit onderzoek is gebleken dat getatoeëerde mannen door zowel het eigen geslacht als het andere geslacht relatief vaak worden gezien als mannelijk, dominant en agressief.
Opvallend was dat de omvang van de tatoeage geen invloed had bij vrouwen. Hun oordeel bleef bij verschillende formaten gelijk. Vrouwen beoordeelden de mannen met tatoeages daarnaast als gezonder dan mannen die dit niet hadden. De heren vonden de mannen met tatoeages er niet gezonder uitzien, maar ook niet minder gezond dan de mannen zonder tatoeages. Het formaat had bij de heren juist wel invloed op hun oordeel.
Echt zo agressief?
Oké, volgens bovenstaand onderzoek denken we sneller dat mannen met tatoeages agressief zijn. Maar is dat ook echt zo?
Volgens de onderzoekers aan de Anglia Ruskin universiteit in Cambridge wel wanneer het gaat om verbale agressie. Zij onderzochten 378 volwassenen, waarvan 181 vrouwen en 197 mannen. Uit hun onderzoek bleek dat mensen met tatoeages verbaal agressiever en rebelser zijn dan mensen zonder tatoeages. Opvallend is dat vrouwen in dit onderzoek op beide gebieden hoger scoorden dan mannen. Volgens deze studie heeft de hoeveelheid tatoeages ook invloed op de mate van verbale agressie. Hoe meer tatoeages, des te agressiever iemand zou zijn. Anders dan nog wel eens wordt gedacht blijkt uit dit onderzoek dat het gemiddeld opleidingsniveau van mensen met of zonder tatoeages niet van elkaar verschilt.
De onderzoekers zelf zeggen dat rebelse mensen waarschijnlijk eerder geneigd zijn om een tatoeage te laten zetten na een bijzondere of emotionele gebeurtenis. Waarom vrouwen rebelser en verbaal agressiever zouden zijn dan mannen, daar wordt verder niet op ingegaan.
Kommer en kwel?
Is het nu alleen maar ellendig gesteld met het imago van mensen met een tatoeage? Welnee, zoals het vorige artikel al aangaf veranderen de tijden. Tegenwoordig zijn tatoeages veel normaler geworden en bij sommige beroepen kan het juist in je voordeel werken. Ook dit is aangetoond in een onderzoek.
Aan de Engelse universiteit van St. Andrews heeft men gekeken naar de invloed van tatoeages tijdens het sollicitatieproces. Hier uit bleek dat, afhankelijk van de baan, managers in sommige situaties juist eerder waren geneigd om iemand met een tatoeage aan te nemen. Vooral bedrijven die jonge klanten willen aantrekken zijn voorstanders van tatoeages.
Zo deed men een test tijdens het onderzoek waarbij mensen met managementervaring iemand aan de hand van een pasfoto moesten selecteren voor een baan als barkeeper. Daarbij moesten ze cijfers geven en op een schaal van 1 tot 7 aangeven hoe geschikt zij diegene vonden. Gemiddeld kregen mensen met een tatoeage in de nek een hogere score. Zij behaalden een 5,07 ten opzichte van mensen zonder, zij kregen gemiddeld een 4,38. De dames met een tatoeage scoorden zelfs een 5,14 ten opzichte van een 4,51 zonder tatoeage.
Perceptie
Voor dit artikel heb ik inmiddels tientallen onderzoeken gelezen en een kleine selectie daarvan uiteindelijk gebruikt. Wat mij in al die uren lezen opviel was dat een pittig karakter steeds een centrale rol speelt wanneer het gaat om mensen met een tatoeage.
Maar bij heren worden woorden zoals agressie, mannelijkheid en dominantie genoemd. Dat zijn vrij ‘harde’ termen. Bij vrouwen worden de termen verbale agressie en, zoals genoemd in het vorige artikel, ambitie genoemd. Terwijl de uitkomsten van de onderzoeken voor beide seksen grofweg hetzelfde zijn. In dit geval hebben we ook weer te maken met de manier waarop de maatschappij mannen en vrouwen graag neerzet: de man als agressief en dominant, de vrouw als verbaal agressief (klinkt al een stuk minder heftig dan ‘normaal agressief’), rebels en ambitieus. Deze eigenschappen worden dan dus ook onderzocht. Daarmee wil ik niet zeggen dat de onderzoeken niet juist zijn. Maar ik heb wel sterk het idee dat erg meegaat in de maatschappelijke visie over wat vrouwelijk en mannelijk is.
Conclusie
Met bovenstaande nuance in mijn achterhoofd kan ik mij best wel vinden in de onderzoeksresultaten. Ik denk ook zeker dat mensen die een tatoeage nemen over het algemeen wat ‘rebelser’ zijn dan mensen die dit niet hebben. Met een tatoeage durf jij jezelf immers uit te spreken, jezelf te laten zien en dat kun je zien als rebels.
De roze dreadlocks die ik in mijn tienertijd had werden ook gezien als rebels. Terwijl ik voor de rest een hele rustige, voorbeeldige puber was. Ik experimenteerde alleen graag met mijn haren. Ik zag het als een vorm van zelfexpressie, een ander zag het als rebels. Uiteindelijk is het natuurlijk ook maar een term, een naam die je het geeft.
Hoe dan ook, ik vind het mooi om te lezen dat werkgevers er steeds meer voor openstaan. Zoals ik al zei zie ik het als een vorm om jezelf te uiten. Ik vind het zelf ook vaak mooi om tatoeages bij anderen te zien. Maar ik snap ook heel goed dat er mensen zijn die er bewust voor kiezen om hem op een plaats te dragen waarbij hij niet zichtbaar is voor de buitenwereld. Daar heb ik ook voor gekozen. Mijn kleine vlinder draag ik alweer bijna 10 jaar, maar ze blijft wel lekker onder mijn kleding. Daar voel ik mij fijn bij. En dat is oké.
Groetjes,
Aileen
