Kantoorhond is vrolijke, wandelende kostenbesparing

We zijn een onafscheidelijk koppel geworden. Een weekend weg met een vriendin? Hij gaat dan ook mee. En dat wilde zij ook. Want hij, hij maakt alles zoveel leuker.

In de ochtend is hij diegene die mij op staat te wachten. Vanaf onderaan de trap kijken twee donkere ogen mij verwachtingsvol aan. Iedere ochtend weer, wachtend op wat de dag gaat brengen. Wachtend op wat wij samen gaan meemaken. Hij stapt nooit met een verkeerd been uit bed. Nee, hij is positief en vol energie.

Na de buitenlucht en de brokjes is het tijd voor mijn schoot. Terwijl ik mijn fruitshake drink, houdt hij mijn benen warm. Zodra ik naar de hal loop, word ik nauwlettend gevolgd. Hij weet dat het tijd is om weer samen op pad te gaan, hetgeen wat hij het liefste doet. Het maakt niet uit waar we geen gaan, als we maar samen zijn.

Welke man wil dit nu niet?

De straten zijn druk. Velen glimlachen naar hem en soms, wanneer we stil staan bij het stoplicht, vragen ze aan hem hoe het gaat. Hij antwoordt door te kwispelen en neemt met liefde een aai in ontvangst.

Verderop zien we een man op straat met een hond. Ik zie hoe Suit zijn nek bijna verdraait wanneer we de hoek omgaan. Zijn interesse in mensen en dieren wordt niet gehinderd door ervaringen, angst of vooroordelen zoals mensen die kunnen hebben. Hij ziet iedereen als een potentiële kandidaat om mee te knuffelen of spelen.

Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats bij kantoor zoekt hij nog snel naar een veertje. Vol trots neemt hij hem in zijn bek en loopt al kwispelend het pand binnen. Via de gang naar de lift terwijl hij kauwt op zijn nieuwe aanwinst. 

Zodra we op de bovenste verdieping aankomen, ziet hij zijn kans. Met grote bokkesprongen trekt hij een sprint. Iedereen die hij tegenkomt wordt vriendelijk begroet met zijn vrolijke, kwispelende staart. Wanneer er iets tegen hem wordt gezegd, ziet hij het als een uitnodiging voor een knuffel en gaan de pootjes omhoog.

Zodra hij uit het zicht is, sta ik even stil. Aan de andere kant van de gang hoor ik hoge, vrouwelijke stemmen. Ah, daar is hij. De dames van het evenementbureau verwelkomen hem altijd net zo vrolijk als hij zelf is. Hij weet het en ik geef hem geen ongelijk. Welke man wil nu niet door een groep dames enthousiast worden begroet en geknuffeld?

Hoe kun je werken?

In de anderhalf jaar dat hij in mijn leven is, heb ik slechts één kantoordag gehad zonder zijn aanwezigheid. Het was alsof er een deel van mij ontbrak. Geen vrolijke noot, geen liefde, geen afleiding en vooral een hoop vragen. Want iedereen was benieuwd waar hij was.

Hoe ironisch, want aan de andere kant heb ik ook juist een hoop vragen gekregen over zijn aanwezigheid. Hoe ik kon werken met een klein, schattig hondje op kantoor. Of hij niet mijn hele kantoor sloopte en of ik mij wel kon concentreren. Maar hij weet niet beter. Vanaf dag één, toen hij nog in twee handen paste, is hij mee gegaan.

In het begin was het net als een klein kind opvoeden: hij moest alles nog leren. Dus ook hoe hij zich moest gedragen op kantoor. Niet op de poten van mijn bureau kauwen, niet blaffen wanneer er iemand langsliep en vooral weten dat ik geen tijd heb om uitgebreid te knuffelen of te spelen. Inmiddels heb ik een hond die zo’n tachtig procent van de tijd dat ik aan het werk ben slaapt. Hij weet dat de ochtenden, avonden en weekenden zijn om te spelen en te knuffelen.

Er is iedere werkdag één moment dat hij los mag gaan, en dat is rond lunchtijd. Dan lopen we samen door de prachtige natuur in Haarlem. Langs het water, de paarden en de grasvelden. Minimaal een half uur lang rent hij de poten uit zijn lijf, om daarna uitgeput weer op de kantoorvloer in slaap te vallen.

Dat kan toch niet?

Wanneer ik met mensen spreek over mijn kantoorhond, dan valt mij op hoeveel obstakels zie zien. Vaak begint het gesprek enthousiast want het idee wordt meestal als zeer positief ontvangen. Maar dan komen de bezwaren. Mensen kunnen allergisch of bang zijn, honden verharen en kunnen gaan blaffen.

Ik zal geen van de bezwaren tegenspreken. Natuurlijk zijn dit thema’s die meespelen. In het kantoorpand waar ik werk zit één man die zowel bang als allergisch is voor honden. Zodra Suit hem ziet, roep ik hem naar mij toe. Dat is het voordeel van een hond: bij komt graag naar zijn baas toe. 

Maar wat een hond je ondertussen brengt, dat wordt vaak onderschat. En dan heb ik het niet over de knuffels die je af en toe krijgt. Nee, een kantoorhond levert zoveel meer op dan alleen gezelligheid.

Het haalt bijvoorbeeld je stressniveau snel naar beneden. Wie alleen met mensen werkt, moet bewust afstand nemen van werk om stress te kunnen verminderen. Tussendoor even pauze nemen of wellicht een goed gesprek met een collega over iets anders. Maar ook dat kan je weer aan het denken zetten. Een hond doet dat niet. Die is blij met aandacht en – over het algemeen – content met zichzelf en de wereld. De dag komt zoals hij komt en een hond leeft echt in het moment.

Daarnaast is de hond ook een geweldige manier om mensen op een positieve wijze aan elkaar te binden. Dit was ook de hoofdreden waarom de verhuurder van mijn kantoor instemde met een kantoorhond. Ze hadden zelf al jaren een hond die op kantoor kwam en wisten dat dit veel goeds kon brengen. Sterker nog, mijn plan werd toegejuicht. Want hoe beter de sfeer in het pand, hoe fijner de huurders het er zouden vinden om te werken.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de hoeveelheid beweging die een hond stimuleert. Ik ben van nature niet dol op wandelen, maar hij heeft dat weten te veranderen. Wanneer ik hem tussen de middag zie huppelen door het gras, ook weer op zoek naar veertjes, maakt dit het wandelen ineens heel erg leuk.

Kantoorhond is vrolijke, wandelende kostenbesparing

Thema’s zoals teambuilding, een goede sfeer op de werkvloer, gezonde medewerkers en de reductie van stress zijn voor menig werkgever lastig. Sommige organisaties bouwen sportscholen in een kantoor en andere creëren interne, hippe koffietentjes. Waarom zou je dat doen als er eenzame honden thuis zitten die niets liever willen dan meegaan met jouw medewerkers? Of dit combineren?

Dat dit ook mogelijk is in een corporate omgeving bewijst Nestlé, het grootste voedingsmiddelenconcern ter wereld. Met een paar aanpassingen in het gebouw kunnen mensen en honden daar prima samenwerken. Er zijn bijvoorbeeld hond-vriendelijke liften en liften die dit niet zijn. Op de kantoren staat aangegeven of een hond wel of niet aanwezig is en er gelden duidelijke regels. Zo moet de hond eerst gekeurd worden voordat hij wordt toegelaten. Hij moet bijvoorbeeld goed luisteren en natuurlijk bij de baas blijven tijdens het werk.

Hetzelfde zie ik wanneer ik er even tussenuit wil gaan. Het is even zoeken, maar er zijn genoeg hotels die honden toelaten. Ik heb ooit met hem een paar nachten in een hotel aan zee gezeten. In het restaurant kregen we een plekje aangewezen waar mensen met honden waren toegestaan. Waarom zou dit niet ook op kantoor kunnen? Dat je in het bedrijfsrestaurant een plek creëert voor mensen die hun hond bij zich hebben?

Denk in mogelijkheden

Nu begrijp ik heus wel dat niet iedere werkplek zich leent voor één of meerdere honden. Wie bijvoorbeeld werkt met voeding of medicijnen heeft zich te houden aan richtlijnen op het gebied van hygiëne.

Het gaat mij vooral om het denken in mogelijkheden en oplossingen in plaats van het zien van beren, of honden, op de weg. Je kunt altijd redenen bedenken waarom het niet handig zou zijn. Zo hoorde ik laatst van een ondernemer dat zij binnenkort een hond wilde kopen en deze vervolgens mee wilde nemen naar haar kantoor. In haar omgeving kreeg ze te horen dat het onprofessioneel zou zijn als ze dit zou doen.

Dit is een goed voorbeeld van denken in moeilijkheden in plaats van mogelijkheden. Waarom zou een hond onprofessioneel zijn? Omdat we het niet gewend zijn? Sneakers en spijkerbroeken waren we eerst ook niet gewend op de werkvloer en nu vindt een groot deel van de bevolking het heel normaal. Sterker nog, velen zijn van mening dat het niets afdoet aan jouw professionaliteit als je dit draagt.

Waarom zou een hond je dan onprofessioneel maken? Het doet niets af aan jouw kennis en ervaring. Sterker nog, het laat zien dat je onder meer out of the box durft te denken en zorgzaam bent. En zoals altijd is dat niet voor iedereen weggelegd. Maar als je daarbij de voordelen qua beweging, teambuilding en stressreductie bij optelt, dan mag je concluderen dat het een serieuze overweging waard is.

Nogmaals: denk in kansen, niet in problemen. En als je even bent vergeten hoe je dat moet doen, kijk dan eens naar je hond. Die benadert alles op een positieve wijze, zonder vooroordelen of angst. Daar kunnen we nog een hoop van leren.

Groetjes,

Aileen