Ik zie de laatste tijd steeds meer berichten over de zogenaamde ‘millennial’. Ik kan eigenlijk niet zeggen of er momenteel nu ook echt meer over wordt geschreven of dat het mij meer opvalt. Maar de berichten over het bereiken van deze doelgroep verschijnen constant op de tijdlijn van mijn social media accounts. Deze generatie zou lastig zijn, zou een eigen wil hebben en zich moeilijk kunnen aanpassen. Bedrijven springen hier op in door hun dresscode te versoepelen. Maar lok je millennials met een casual dresscode naar je bedrijf?
Millennials?
Mocht je het even zijn ontgaan, millennials zijn de mensen die tussen 1981 en 2001 zijn geboren. Er wordt ook wel eens gesproken over ‘generatie Y’. Het zijn de jongeren die zich over het algemeen aan het einde van hun studie of aan het begin van hun carrière bevinden.
Nu moet ik ook wel meteen toegeven dat ik mij bij dit soort artikelen ook wel aangesproken voel. Want ja, ik ben geboren in het jaar 1987 en dus een echte millennial. Het voelt soms ook wel een beetje raar om zoveel berichten te lezen over ‘mijn’ generatie. Ik herken mijzelf en mijn omgeving, lees generatiegenoten, er namelijk helemaal niet in. Zo zouden we lui zijn, verwend door onze ouders en vooral niet weten wat we willen. Ik ben natuurlijk slechts één millennial en kan alleen spreken vanuit mijn oogpunt, maar wat ik om mij heen zie zijn generatiegenoten die keihard werken. Zo hard zelfs dat ze tegen het einde van hun twintigere jaren neervallen en massaal een burn-out krijgen. Mijzelf inclusief.
In mijn ogen niet omdat ze lui zijn en niets zijn gewend. Nee, ze weten heel goed wat ze willen en werken daar heel hard voor. Ze zijn eerder soms een beetje onbegrensd in hun ambities. Ze willen alles perfect doen en ondertussen ook alles in balans houden.
Casual kleding, geen pak
Inmiddels horen we ook steeds meer berichten over een arbeidsmarkt die zou aantrekken. Een intercedente die ik laatst sprak vertelde mij dat er binnenkort weer meer banen zullen zijn dan sollicitanten. En dus gaan bedrijven zich verdiepen in de millennial generatie. Wat willen ze? Hoe kunnen wij ons bedrijf voor hen aantrekkelijk maken?
Met alle onderzoeken over deze generatie in hun achterzak worden er keuzes gemaakt. Eén van deze keuzes is om de dresscode te veranderen. Geen strakke pakken meer bij accountantskantoren en meer ruimte voor casual kleding. Net zoals bedrijven zoals Apple en Google, die al langer bekend staan om hun casual dresscode.
Gaat het werken?
Maar is dit de oplossing? Zullen millennials daadwerkelijk eerder bij een bedrijf gaan solliciteren wanneer er een casual dresscode is? Ik denk het niet. Begin januari vertelde ik al over een onderzoek dat was gedaan door Young Capital naar hoe ver jongeren gaan voor een baan. Daaruit bleek dat bijna zeventig procent bereid is om zijn of haar kledingstijl aan te passen wanneer de baas daar om vraagt. En ruim zeventig procent van de jongeren is bereid om een piercing te verwijderen voor een baan. Kortom: jongeren willen best hun uiterlijk aanpassen.
Als ik om mij heen kijk, dan zie ik ook geen leeftijdsgenoten die hier problemen mee hebben. En het is ook echt niet zo dat ik alleen maar met mensen omga die geïnteresseerd zijn in mode en het uiterlijk. Sterker nog, ik ben de enige van mijn vriendinnen die zich hiermee bezig houdt. De rest werkt allemaal in totaal verschillende sectoren en overal is er weer een andere dresscode. Maar ze vinden het allemaal heel normaal om zichzelf aan te passen voor het werk.
Draagvlak
Om heel eerlijk te zijn vind ik het kortzichtig om te denken dat dit een manier is om jongeren van deze generatie te trekken. Sterker nog, je haalt jezelf als organisatie onnodig veel werk op de hals. Want als je casual kleding gaat toestaan, hoe doe je dat dan? Knijp je een oogje dicht als iemand met een korte broek op kantoor komt? Of pas je de dresscode in een boekje aan met duidelijke richtlijnen? Net zoals Starbucks? In dat geval moet je heel duidelijk zijn in wat wel en niet mag. Het opschrijven en duidelijk maken van de regels is dan niet eens zoveel werk. Draagvlak creëren is een veel grotere uitdaging. Wat vindt de huidige, oudere generatie hiervan? Creëer je niet onnodig veel discussie?
Laat ik voorop stellen dat ik absoluut geen tegenstander ben van een casual dresscode op het werk. Zolang er duidelijkheid is, dan kan het zeker goed werken. Je moet alleen wel voorkomen dat er sprake is van willekeur wanneer er iemand wordt aangesproken. De grens moet duidelijk zijn en ook voor iedereen gelden.
Kijk verder
Maar om de millennials daadwerkelijk naar je organisatie te trekken, dan moet je wel wat verder kijken. In mijn ogen is het vinden van balans één van de belangrijkste uitdagingen voor deze generatie. Leren om naar zichzelf te kunnen luisteren, ondanks de hoge druk en ambities.
Ik zou nooit het moment vergeten dat mijn vorige werkgever een rustruimte op kantoor creëerde. Een gigantisch kantoor en slechts één rustruimte. Maar het was voor velen dé uitkomst. Een kamertje in de top van het gebouw met grote ramen, geluidsdichte wanden en uitzicht over de stad. In het begin stond er een bankje en een stoel. Niet veel later kwam er zelfs een bed, lag er een kussen en een boekje met yoga oefeningen naast. Deze ruimte voorkomt geen burn-out of stress, maar was voor velen wel het enige rustpunt dat ze konden opzoeken. De enige plek waar echt niemand naar binnen mocht komen als er ‘bezet’ stond op de deur. Ik heb ook een paar keer met mijn zwarte pantalon op de bank gelegen. Even ogen dicht en de wekker van de telefoon aan. En ja, ook de pumps gingen even uit.
Aan het einde van de dag is het de kleding die je een bepaald gevoel geeft. Een gevoel van zelfvertrouwen of dat je ergens bij hoort. Zo is het aantrekken van een pak voor vele starters een psychologisch proces van beginnen aan je baan. Hier is niets mis mee. Dus ik geloof ook echt niet dat het verwisselen van een overhemd naar een polo de oplossing is. Kijk eens écht naar deze jongeren. Wat hebben ze nou nodig? Een werkgever die laat zien dat er werkelijk om hen wordt gegeven. Dat er ruimte is om naar zichzelf te luisteren en zo zichzelf te leren kennen.
Groetjes,
Aileen