Het had hét nieuwe hoogtepunt in de geschiedenis moeten zijn. NASA zou afgelopen vrijdag voor het eerst een ruimtewandeling organiseren met enkel vrouwelijke astronauten. Maar dat werd afgeblazen. De reden? Bij één van de dames past het pak niet goed. En nee, dit is geen grap.
Maat M of L
Twee dames, Anne McClain en Christina Koch, zouden samen zeven uur onderhoudswerkzaamheden gaan uitvoeren buiten het internationale ruimtestation ISS. Dit werd voorheen door mannen gedaan of door een team van mannen en vrouwen. Maar op 29 maart zouden het dus twee vrouwen zijn en ook de vluchtleiding op de grond zou enkel uit dames bestaan.
Koch zou het ruimtepak in maat M dragen, terwijl McClain nog twijfelde. Omdat je in de ruimte gewichtsloos bent worden astronauten doorgaans wat groter. Daarom is het soms lastig om te bepalen welke maat je het beste kunt nemen.
Earth will learn a lot during his busy week on @Space_Station – today he kept me company while we checked our suit sizing to account for space growth (I am 2 inches taller than when I launched!), then we did some translation adaptation. pic.twitter.com/A89tJauyQu
— Anne McClain (@AstroAnnimal) 4 maart 2019
McClain testte zowel het pak in een maat M en een maat L tijdens haar oefeningen. Uiteindelijk kwam ze er achter dat ze het beste maat M kon dragen. Dat was precies het moment dat er een probleem ontstond. Voor de dames is er namelijk maar één pak in maat M beschikbaar en die werd al gedragen door haar collega Koch.
Aangezien een goed passend pak belangrijk is voor de veiligheid besloot NASA McClain van de lijst te schrappen. Er werd een mannelijke collega op haar plaats gezet.
Weinig vrouwen
Het klinkt bizar. Hoe is het mogelijk dat je als organisatie mensen klaarstoomt om de ruimte in te gaan en vervolgens ze niet kan laten gaan omdat je onvoldoende werkkleding beschikbaar hebt?
Tot op heden zijn er 500 mensen in de ruimte geweest, waarvan 60 vrouwen. Dat is relatief weinig, maar net zoals in veel andere branches loopt het percentage vrouwen ook bij NASA steeds verder op. Zowel Koch als McCain zijn afkomstig uit het NASA leerjaar 2013 en deze klas bestond voor 50% uit vrouwen.
Niet uniek
Nadat ik dit nieuws hoorde moest ik meteen denken aan de presentatie die ik afgelopen week gaf aan de leden van de Vereniging van Veilig en Gezond Werken. Ik vertelde over het gebrek aan werkkleding voor dames. Meteen ontstond er een discussie. De één belichtte hoe lastig het was om goede werkkleding te maken voor dames, terwijl een ander juist vertelde over het kleine percentage vrouwen dat werkkleding nodig had. Maar er waren ook tegengeluiden van werkkleding producenten en leveranciers die juist aangaven dat er steeds meer vraag naar deze kleding is en hoe belangrijk het is om goede werkkleding voor vrouwen te maken.
Ja, de situatie bij NASA lijkt misschien een ‘ver van je bed show’. Letterlijk en figuurlijk. Maar eigenlijk is dit iets wat constant om ons heen gebeurt. De tijd dat vrouwen niet of nauwelijks werken lijkt ver achter ons te liggen. We zien steeds meer vrouwen op de werkvloer, ook in de technische sectoren. Terwijl ondertussen de wereld van werkkleding hier schuifvoetend achteraan loopt. Ohja, we hebben ook nog vrouwen…
Hetzelfde fenomeen zie je ook ontstaan in de wereld van pakken. Als man heb je een enorm groot aanbod. Er zijn talloze confectiewinkels, made to measure en bespoke tailors. Wil je niet naar een winkel, dan zijn er ook nog heel veel maatpakkenaanbieders die gewoon bij jou thuis of op kantoor komen. Als vrouw is dit een heel ander én lastiger verhaal. Wanneer een confectiewinkel een damespak aanbiedt, dan gaat het vaak om één of twee pakken. Winkels die gespecialiseerd zijn in damespakken, die zijn al helemaal zeldzaam. En de maatpakken voor dames, dat is gewoon een speld in een hooiberg.
Wat nu?
Nu het bericht over de werkkleding bij NASA wereldwijd is geworden lijkt dit dus een vreemd fenomeen, terwijl het eigenlijk eerder normaal is. Niet dat het normaal zou moeten zijn, maar het gebeurt overal. Daardoor dragen vrouwen al jaren werkkleding voor heren. Dat noemt men dan ‘uniseks’. Tot het moment dat het aankomt op veiligheid en functionaliteit, zoals bij NASA, en dan blijkt dat vrouwen ook gewoon een goede pasvorm nodig hebben.
Is het enkel kommer en kwel? Nee hoor. Ik zie dat er langzamerhand steeds meer bedrijven wakker worden. Die beseffen dat werkkleding voor vrouwen, of het nu functioneel of representatief is, niet meer als bijproduct behandeld kan worden. En soms moet je dan even publiekelijk tegen de lamp lopen om hier achter te komen. Dat is gênant, maar daarom ook juist goed. Want de bestelling voor ten minste nog één pak in maat M zal nu vast niet lang meer op zich wachten…
Groetjes,
Aileen
