Nederlandse bouwmarkt vindt veiligheid van klussende vrouw niet zo belangrijk

Wanneer je als vrouw op zoek gaat naar werkkleding in een Nederlandse bouwmarkt, dan kun je lang zoeken. Heel lang. Want dat is er niet. Waarom wordt er geen kleding verkocht voor handige vrouwen? Ik sprak met de vertegenwoordigers van de vier grootste bouwmarkten van Nederland (Praxis, Gamma, Karwei en Hornbach) over dit thema en hoorde met verbazing de redenen aan…

Nederlandse bouwmarkt vindt veiligheid van klussende vrouw niet zo belangrijk
Foto: Laura Ohlman – Unsplash

Het begon enkele maanden geleden toen ik een bericht las van Angelique op Twitter. Ze vroeg zich af waarom bouwmarkten geen damesmaten vermelden bij de overalls die zij verkopen. 

Ze tagde in haar bericht Praxis, Karwei, Gamma en Hornbach. Alleen laatstgenoemde reageerde op haar verzoek, het zou bij Hornbach besproken worden. Zodra er nieuws was, dan zou zij dit horen, zo gaf de bouwmarkt aan.

 

Zoekt en gij zult (bijna) niets vinden

Dit zette mij aan het denken. Zouden de bouwmarkten een alternatief voor dameswerkkleding hebben? En zo ja, wat was dat dan? Ik besloot dit te onderzoeken.

Ik bekeek de webshops van de vier genoemde bouwmarkten in Nederland. Het aanbod verschilt per webshop maar is in alle gevallen teleurstellend. Alleen Hornbach verkoopt twee werkbroeken voor vrouwen. Eén staat nog wel op de website, maar is niet meer in de verkoop. De ander, een broek met roze accenten, is nog wel verkrijgbaar. Je kan hem online bestellen en thuis of in een Hornbach filiaal laten bezorgen. 

Is dit het enige aanbod voor vrouwen? Of is er meer? Om antwoorden op mijn vragen te krijgen stuurde ik op 14 april alle bovengenoemde bouwmarkten een e-mail. Hierin vertelde ik dat ik een artikel ging schrijven over het aanbod van werkkleding voor vrouwen in bouwmarkten. Ik gaf aan dat ik in contact wilde komen met diegene die ging over het online en offline assortiment bij de betreffende bouwmarkt. In onderstaande alinea’s zal ik per organisatie vertellen hoe dit contact verliep en wat de antwoorden waren op mijn vragen.

 

Praxis

Praxis heeft op het moment van schrijven 76 producten in het werkkleding assortiment die gemaakt zijn voor heren. Hierin zijn vooral veel verschillende soorten werkbroeken opgenomen. Daarnaast worden er enkele jassen, truien en accessoires zoals riemen verkocht. Er wordt herenwerkkleding van de merken Tricorp, Snickers, Busters en Stanley verkocht.

Op 20 april ontving ik een e-mail van productmanager Giovanni Bekaert. Hij is bij Praxis verantwoordelijk voor het aanbod van werkkleding in de Benelux. Dit betreft zowel het assortiment in de webshop als in de 347 fysieke winkels. We planden een videomeeting op 25 april. 

 

In gesprek met Praxis

Tijdens het gesprek vertelde Bekaert dat werkkleding een klein onderdeel is van het assortiment. Hoewel er in de webshop een redelijk keuze is, hangt slechts een deel van deze kleding in de winkels. Per winkel is er gemiddeld één vierkante meter voor werkkleding beschikbaar. Aanvullend wordt mij verteld dat Praxis een experiment aan het uitvoeren is in verschillende Belgische filialen. In deze filialen is ruimte gemaakt voor zes vierkante meter aan werkkleding. Hij benadrukt dat er geen werkkleding voor vrouwen verkocht zal worden. Men wil ervoor zorgen dat de heren zich in alle weersomstandigheden goed kunnen kleden.

Wanneer ik vraag wat de reden is dat er geen dameswerkkleding verkocht gaat worden blijkt de verwachte omzet een belangrijk argument. Hoewel Praxis nog niet eerder werkkleding voor vrouwen heeft verkocht wordt er verwacht dat het niet rendabel zou zijn. De leverancier van de werkkleding heeft gezegd dat deze productgroep slechts vijf procent van de omzet genereert.

Op het moment dat ik uitleg dat herenwerkkleding bij vrouwen niet past en daarom niet veilig is, ontstaat er verwarring. Bekaert vertelt mij dat een broek in één bepaalde maat niet anders is bij mannen of vrouwen. De omvang is volgens hem hetzelfde en dus maakt het niet uit wie het draagt. Wanneer ik hem uitleg dat vrouwen bredere heupen en over het algemeen ook bredere bovenbenen hebben, lijkt hij dat niet te begrijpen.

Bij werkschoenen denkt hij er hetzelfde over. Volgens hem is er geen verschil tussen werkschoenen voor mannen of vrouwen. De pasvorm is namelijk hetzelfde. Ik doe een poging om hem opnieuw uit te leggen wat de verschillen zijn, maar voel al snel aan dat dit weinig zin heeft. Hij lijkt zijn beeld niet te willen aanpassen. 

Hij benadrukt tot slot dat hij sprak over het aanbod in de winkels. Het personeel van Praxis draagt namelijk wel bedrijfskleding waarin een onderscheid is gemaakt tussen mannen en vrouwen. Ik geef direct aan dat dit bewijst dat het belangrijk is om een onderscheid te maken. Bekaert zegt dan dat alleen de lengtematen een verschil maken bij de bedrijfskleding. Volgens hem zijn damesbroeken korter dan herenbroeken.

Ik verbaas me over het gebrek aan kennis over dit onderwerp. Als ik het gesprek afrond geeft Bekaert aan dat hij er soms over nadenkt. Hij heeft er ook weleens gesprekken over gevoerd met de leverancier. Maar daar blijft het bij. Praxis is niet van plan om op korte termijn dameswerkkleding aan het assortiment toe te voegen. 

 

Hornbach

Wanneer het gaat om werkkleding, dan heeft Hornbach het grootste aanbod van de genoemde bouwmarkten. Naast de webshop hebben zij in Nederland 18 fysieke winkels.

Bij Hornbach duurt het iets langer voordat iemand mij te woord wil staan. Via een extern communicatiebureau krijg ik uiteindelijk op 10 mei, bijna een maand na het versturen van mijn eerste e-mail, de naam van een contactpersoon. Ik mag het gesprek voeren met Maarten Post, hoofd marketing en communicatie bij Hornbach. We spreken af om op 16 mei met elkaar te bellen.

 

In gesprek met Hornbach

Post vertelt mij dat er in de Hornbach filialen, die gemiddeld zo’n 15.000 tot 22.000 vierkante meter groot zijn, een aparte afdeling is voor veiligheidsproducten. Deze afdeling is gemiddeld 500 vierkante meter groot en bestaat voor een deel uit werkkleding. Hoewel Hornbach de enige grote bouwmarkt is die dameswerkkleding verkoopt (het gaat hierbij om één werkbroek) klinken deze cijfers mij vreemd in de oren. Waarom zou je met een ruimte van 500 vierkante meter aan veiligheidsproducten ervoor kiezen om alleen herenwerkkleding te verkopen?

Wanneer ik aangeef dat ik dit vreemd vind vertelt Post direct over de handschoenen die ze verkopen in verschillende maten. Kleine maten en roze varianten worden speciaal voor dames verkocht. Voor mij is dit niets nieuws. Vrijwel iedere bouwmarkt verkoopt handschoenen met roze bloemetjes. Maar waarom moet het roze zijn en waarom moeten de vrouwen het hiermee doen terwijl de heren zich volledig in beschermende kleding kunnen hullen? En misschien zijn er wel heren die graag roze handschoenen met bloemetjes dragen?

Wanneer ik mijn gedachten met hem deel vertelt Post enthousiast dat vrouwen de herenwerkkleding ‘fantastisch’ vinden. Ik vertel hem dat dit logisch is omdat ze geen dameswerkkleding kunnen vinden. Wanneer je moet kiezen tussen verschillende herenwerkkleding kies je uiteindelijk voor het model dat het beste bij jou past. Maar dat wil nog niet zeggen dat dit ook goed zit en veilig is. Volgens hem is de vraag naar dameswerkkleding klein omdat het vooral bedrijven zijn die bij Hornbach werkkleding kopen. En die bedrijven bestaan volgens Post hoofdzakelijk uit mannen.

Hij vervolgt zijn verhaal door te zeggen dat vrouwen alsnog werkkleding bij Hornbach kunnen kopen. Er is namelijk een lijn met uniseks werkkleding. Dat is volgens Post niet voor mannen en ook niet voor vrouwen gemaakt. Ik vraag hem grappend of het misschien voor aliens is gemaakt. Hij lacht en vertelt dat het een ruime pasvorm heeft. Ik vertel hem dat ik bij uniseks kleding vooral rechte kleding zie, gericht op mannen. Maar hij houdt vol: de kleding is volgens hem niet voor mannen of vrouwen. 

Wanneer ik vraag naar het aanbod van dameswerkschoenen blijkt hij dezelfde visie te hebben als Bekaert van Praxis. Ook Post is ervan overtuigd dat een werkschoen voor iedereen geschikt is. Ik vraag hem meteen waarom er in schoenenwinkels dan een onderscheid wordt gemaakt tussen vrouwen en mannen schoenen? Het blijft even stil. Ik leg uit dat een vrouwenvoet anders is dan een herenvoet, vaak veel smaller. Ook al hebben vrouwen dezelfde maat, om goed te beschermen heb je een andere pasvorm nodig.

Ik merk dat ons gesprek Post aan het denken heeft gezet. Hij vertelt mij dat hij zich in dames werkkleding gaat verdiepen en graag mijn advies wil. We spreken af om hier op een later moment verder over te praten. Ook geeft hij mij een advies mee. ‘Wees doortastend,’ zegt hij, en verder ‘Bouwmarkten weten niet wat ze aan moeten met vragen over dames werkkleding.’ Ik bedank hem voor het gesprek en neem zijn advies ter harte. 

 

Gamma en Karwei

Gamma en Karwei vallen allebei onder het bedrijf Intergramma. Het aanbod van werkkleding komt bij beide bedrijven redelijk overeen. Gamma verkoopt op het moment van schrijven 52 werkkleding artikelen in de webshop, bij Karwei zijn dat er 41. Beide webshops verkopen hoofdzakelijk werkbroeken. In de winkels is er ruimte voor twee tot drie vierkante meter werkkleding. Het aanbod in de winkels is dan ook kleiner dan online. Gamma heeft in Nederland 166 filialen en Karwei telt er 134. 

Van alle bouwmarkten was Intergamma het lastigste om contact mee te krijgen. Op 14 april stuur ik een e-mail naar de pr-afdeling van beide bedrijven. Omdat ik geen reactie krijg stuur ik op 21 april en 4 mei een reminder e-mail naar de individuele medewerkers, de PR en de afdeling inkoop.

 

In gesprek met Intergamma

Op 16 mei besluit ik dat ik genoeg gemaild heb. Via de website van Intergamma vind ik het telefoonnummer van Desiree Schelle, director communicatie van zowel Gamma als Karwei. Zij geeft aan dat ik het beste contact kan opnemen met Nienke van de Vlasakker. 

Na zeven weken bellen en e-mailen krijg ik op 1 juni eindelijk een inhoudelijke reactie. Hierin schrijft Vlasakker dat werkkleding voor Intergamma een basis assortiment is en ze alleen de best verkochte items op de markt aanbieden. Ze benadrukt dat ze daardoor een beperkt assortiment hebben en ‘dat het kan zijn dat er geen specifieke werkkleding voor vrouwen is’. Ook schrijft ze dat Intergamma een standaard werkbroek heeft die volgens haar prima geschikt is voor vrouwen. Om haar woorden kracht bij te zetten geeft Vlasakker aan dat ze deze zelf ook draagt. De e-mail wordt afgesloten met de mededeling dat ze geen werkkleding verkopen voor een specifiek geslacht, alleen uniseks. Ook vraagt ze mij of ik hier alsnog over wil bellen. Direct na haar e-mail antwoord ik dat ik dat graag wil en stel ik voor om dezelfde middag te bellen. Maar het blijft stil…

Ik besluit een punt te zetten achter dit vruchteloze contact en begin met het schrijven van dit artikel. Een week later ontvang ik een e-mail waarin Vlasakker aangeeft diezelfde middag te kunnen bellen. Inmiddels heb ik hier 8 weken op gewacht en dat maakt mij nieuwsgierig. Wat zou zij denken van het aanbod? Vlasakker is immers zelf een vrouw. Hopelijk kan ik haar aan het denken zetten over het veranderen van het aanbod.

 

Werkkleding is geen prioriteit

Helaas bleek dit niet het geval. Zodra ik haar die middag aan de telefoon spreek blijken mijn gedachten niet meer dan een illusie. Direct aan het begin van het gesprek hoor ik aan haar woorden en haar toon dat er weinig interesse is in dameswerkkleding. Eigenlijk is werkkleding sowieso niet zo belangrijk voor het bedrijf. Vlasakker geeft aan het druk te hebben, wat volgens haar ook verklaart waarom ik zo lang moest wachten op een antwoord. Lang wachten op antwoord is bij de communicatie afdeling van Intergamma normaal, aldus Vlasakker.

Maar die druk zorgt er ook voor dat er prioriteiten moeten worden gesteld. Er wordt bij Intergamma prioriteit gegeven aan een ander deel van het assortiment. Zo wordt elektrisch gereedschap als voorbeeld genoemd. Wanneer ik aangeef dat de bescherming voor elektrisch gereedschap net zo belangrijk is, beaamt ze dit. Sterker nog, ze noemt veiligheid ‘super belangrijk’. 

Vlasakker vertelt mij opnieuw dat er een broek wordt verkocht die zij ook graag draagt tijdens het klussen. Wanneer ik haar vertel dat dit een herenbroek is, ontkent zij dit. Het bedrijf verkoopt alleen uniseks werkkleding en schoenen. Ik geef aan dat ik dit vreemd vind, aangezien de maten die bij de broek horen herenmaten zijn. Ze weet niet precies hoe dit zit. Volgens Vlasakker wordt deze informatie door leveranciers doorgegeven aan de bouwmarkten. Zij zouden aangeven dat de kleding uniseks is. Hetzelfde geldt voor de werkschoenen.

Ter afsluiting vraag ik haar of ze weet dat er dameswerkkleding bestaat. Ze geeft aan dat ze dit weleens ergens heeft gezien, maar zich hier nooit in heeft verdiept. Opnieuw benadrukt ze dat ze het druk heeft en geen tijd heeft voor deze productcategorie. 

 

Misleidend aanbod

Na het gesprek met Vlasakker blijft vooral het woordje uniseks bij mij hangen. Zou Intergamma bewust inkopen bij leveranciers die uniseks werkkleding leveren? Ik besluit contact op te nemen met Gevavi, het merk waarvan Vlasakker zegt dat zowel de broeken als de schoenen uniseks zijn. Ik bel Klaas Wijnsma, hem heb ik eerder gesproken. Hij werkt bij Gevavi en ik weet dat hij veel kennis heeft van met name het kleding assortiment.

Hij vertelt mij dat Gevavi op dit moment enkel herenwerkkleding verkoopt. Achter de schermen is men bezig met dameswerkkleding omdat de vraag hiernaar groeit. Wanneer ik hem vraag of het huidige aanbod als uniseks wordt gepresenteerd ontkent hij dit direct. Hij geeft aan dat dit niet het geval is en dat hij ook geen voorstander is van het uniseks concept. Het bedrijf verkoopt wel werkschoenen voor vrouwen, maar deze worden niet verkocht in de bouwmarkten.

Na het gesprek met Wijnsma besef ik dat het gebrek aan dameswerkkleding niet het enige is dat mij bevreemd. Bouwmarkten verkopen hun kleding en schoenen onder de noemer: uniseks, terwijl dat niet juist is. Door dit labelt wordt de consument misleid. Want door het aanbod als uniseks te labelen krijg je als klant het idee dat de kleding voor zowel mannen als vrouwen is gemaakt. Dus is er ook geen reden om te vragen naar dameswerkkleding.

 

Hoe groot is dit probleem?

Om te onderzoeken hoe groot dit probleem is besluit ik de bouwmarkten nog eens onder de loep te nemen. Ik kom er al snel achter dat bij een groot deel van het aanbod überhaupt geen geslacht wordt vermeld. Dit zie ik vooral bij Praxis. Bij een deel van de kleding van Snickers, Stanley, Tricorp en Busters staat niet aangegeven voor welk gender dit is gemaakt. Toch kun je al snel aan de maten zien dat dit gemaakt is voor heren. Maar door het weglaten van het geslacht wil Praxis ervoor zorgen dat vrouwen het ook kopen.

Van Snickers en Tricorp weet ik dat de bedrijven een duidelijk onderscheid maken tussen kleding voor dames en heren. Op de website van Stanley kan ik hun aanbod in werkkleding niet terugvinden. Maar het werkkledingmerk dat het meeste bij Praxis wordt verkocht is Busters. Zowel bij Praxis als op de website van Busters staat niet aangegeven voor wie de kleding is gemaakt. 

 

‘Dit is nu geen prioriteit’

Toch ben ik benieuwd hoe Busters hier zelf in staat. Maken ze net zoals Gevavi wel een onderscheid in geslacht? Of verkopen ze hun werkkleding bewust onder het label uniseks? Ik besluit het Belgische bedrijf AB-Safety, waar Busters onder valt, te bellen. Ik vertel de vrouw aan de telefoon dat ik een vraag heb over het onderscheid tussen heren-en dameskleding. Ook geef ik aan dat ik graag met iemand in contact kom die mij kan vertellen welke items voor welk geslacht zijn gemaakt. 

Ze zegt meteen dat dit lastig is. Volgens haar werken veel mensen momenteel thuis en heeft ze geen inzicht in de bereikbaarheid van deze mensen. Ik vraag of de mensen op kantoor antwoord kunnen geven aangezien ik verwacht dat het geen lastige vraag is. Maar dat is het voor het bedrijf kennelijk wel want op dat moment geeft ze aan dat ze mij niet wil doorverbinden. Ze zegt dat ‘dit nu geen prioriteit is’. Ik val even stil. Ik had een klant kunnen zijn die werkkleding had willen bestellen. 

Vervolgens adviseert ze mij om een e-mail te sturen naar het algemene e-mailadres. Ze voegt er meteen aan toe dat de kans groot is dat ik hier geen antwoord op krijg. Maar ik kan het proberen, aldus de vrouw van AB-Safety.

 

Wat producenten van dameswerkkleding zeggen

Ik begrijp nog steeds niet waarom dit zo’n lastig thema is. Waarom wil geen enkele grote bouwmarkt in Nederland dameswerkkleding verkopen? Is er geen geld mee te verdienen of is de behoefte toch kleiner dan ik dacht? Ik besluit contact op te nemen met Blåkläder en Mascot. Deze werkkleding leveranciers verkopen al een aantal jaren dameswerkkleding. 

Volgens Monique Visscher van Blåkläder is er steeds meer behoefte aan dameswerkkleding. In de Benelux is de vraag afgelopen jaar met 45% gestegen ten opzichte van het jaar daarvoor. In Nederland is het percentage met 42% bijna net zo hoog. Ook Wilna Dirksen van Mascot ziet dat er steeds meer behoefte is aan werkkleding voor vrouwen. 

Zowel Visscher als Dirksen zijn van mening dat bouwmarkten dameswerkkleding zouden moeten verkopen. Toch snappen ze dat dit niet altijd even makkelijk is. Zo moet het personeel de klanten wel goed kunnen adviseren. Voor de bouwmarkten kan het tevens een financieel risico zijn. Zij hebben nog niet eerder dameswerkkleding verkocht en weten dus niet of hoeveel behoefte hieraan is. Toch zal er dan ruimte vrij moeten worden gemaakt in het magazijn.

 

Nederlandse bouwmarkt vindt veiligheid van klussende vrouw niet zo belangrijk

Niets is wat het lijkt, zo wordt er vaak gezegd. Zo dacht ik ook over het aanbod van dameswerkkleding in bouwmarkten. Ik dacht dat er achter de schermen aan gewerkt zou worden. Dat ze ermee bezig waren, maar de consument hier nog niets van wist. Het blijkt dus niet zo te zijn.

Door alle gesprekken die ik heb gevoerd kan ik één ding concluderen: de grote, Nederlandse bouwmarkten vinden de veiligheid van de klussende vrouw niet zo belangrijk. Er wordt gesteld dat veiligheid prioriteit is, maar het aanbod staat hier haaks op. De reacties en denkwijzen komen niet overeen met hetgeen ze willen uitstralen. Veiligheid is belangrijk ja, maar schijnbaar alleen voor het mannelijk lichaam. Vrouwen mogen zichzelf beschermen met gebloemde handschoenen en regenlaarzen. Dat is alles waar ze het mee moeten doen.

En die visie is hardnekkig. Want wanneer ik uitleg hoe gevaarlijk het is om tijdens het klussen een broek te dragen die niet goed aansluit, worden de schouders opgehaald. Vrouwen zijn al jaren gewend om hun eigen, oude broek uit de kast te halen wanneer er in en om het huis gewerkt wordt. Terwijl er werkkleding bestaat die is gemaakt voor vrouwelijke rondingen. Die wél aansluit.

 

Waarom dit niet alleen de klussende vrouw betreft

Maar omdat grote bouwmarkten dit niet aanbieden weten velen niet eens van het bestaan af. Het is een vicieuze cirkel: vrouwen vragen er niet om omdat ze niet weten dat het bestaat en bouwmarkten houden dit in stand door het niet aan te bieden. En het gaat verder dan dat. Uit recent onderzoek is gebleken dat steeds meer vrouwen technische opleidingen volgen, maar het percentage vrouwen dat in deze sector werkt niet net zo hard stijgt. Eén van de redenen waarom vrouwen kiezen voor een ander beroep is het gebrek aan goede werkkleding, zo concludeerden de onderzoekers. Tegelijk krijgt men het in de techniek steeds drukker en klinkt de roep om personeel steeds luider.

Het gaat niet alleen om de keuze tussen een afgetrapte broek uit je kast of een werkbroek uit de winkel. Het gaat om erkenning. Erken dat de helft van de bevolking ook goede bescherming nodig heeft. Omdat vrouwen tegenwoordig ook klussen. Steeds meer. Waarom moeten bouwmarkten hun misleiden met uniseks werkkleding?

Is het niet eens tijd om in het magazijn een paar vierkante meter vrij te maken voor dameswerkkleding? Ik snap dat het spannend is. Want gaat het wel verkopen? En is de omloopsnelheid wel hoog genoeg? Ik kan je zeggen: er is vraag naar. De cijfers tonen het aan. Het is alleen nog de vraag of je het lef hebt om dit te doen. Durf te kiezen voor een transparant en inclusief assortiment. Een assortiment dat niet alleen is gemaakt voor de man. 

Angelique zal je in ieder geval erg dankbaar zijn. Want na haar vraag van 6 maart heeft zij niets meer gehoord. Karwei, Gamma en Praxis hebben geen gehoor gegeven aan haar oproep. En Hornbach heeft niets meer laten weten.

Deze stilte is niet oké. Het is een middelvinger naar alle vrouwen die al jaren klussen in ongemakkelijke kleding.

Het is tijd voor verandering. Who’s first?

 

Groetjes,

Aileen

 

P.s: Ben je benieuwd in welke (web)winkels je wel werkkleding voor dames kunt kopen? Check dan dit artikel.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge