Wist je dat het 300 jaar kan duren voordat een wegwerp-hoofdkapje, zoals die worden gebruikt in ziekenhuizen, door de natuur is afgebroken? Je kunt je voorstellen dat het eenmalige gebruik van al die kapjes erg schadelijk is voor het milieu. Daarom is men in Schotland begonnen met de ontwikkeling van plantaardige alternatieven. In dit artikel vertel ik er alles over.
Schotland maakt als eerste plantaardige hoofdkapjes voor ziekenhuizen
Op dit moment gebruiken de Schotse ziekenhuizen zo’n 800.000 wegwerp-hoofdkapjes per jaar. Om deze berg afval te verminderen, hebben de University of Strathclyde (Glasgow), de Heriot-Watt University (Edinburgh) en het Golden Jubilee University National Hospital in Clydebank de handen ineen geslagen. Naast het doel om minder afval te creëren, wil men ook de angst van patiënten verlichten en ervoor zorgen dat het personeel beter herkenbaar wordt.
Het resultaat is een hoofdkapje dat is gemaakt van plantaardige vezels. Omdat deze biologisch afbreekbaar zijn en tot 100 wasbeurten meegaan, wordt de berg medisch afval verminderd. Daarnaast heeft men gekozen voor kapjes met verschillende kleuren en patronen. De gedachte hierachter is dat deze kleuren de stress bij patiënten kunnen verminderen. Ook zorgt dit ervoor dat er een onderscheid gemaakt kan worden tussen de verschillende functies in een ziekenhuis.
De ontwikkeling van de nieuwe hoofdkapjes gebeurde in samenwerking met het personeel van het Golden Jubilee University National Hospital, dat deze momenteel ook test. Na de feedback van de gebruikers zal het hoofdkapje verbeterd worden, met als doel het in alle Schotse ziekenhuizen in te voeren.
Herkenbaarheid in ziekenhuizen
Hoewel het gebruik van plantaardige stoffen voor hoofdkapjes nieuw is, geldt dat niet voor herkenbaarheid. Al langere tijd worden kleuren en teksten op stoffen gebruikt om functies te onderscheiden. In 2019 ging Rob Hackett viraal op internet toen hij liet zien dat hij zijn naam en functie op zijn operatiekapje had geschreven. Dit deed hij hoofdzakelijk voor zijn collega’s, met wie hij als anesthesist veel samenwerkte. Omdat de groep collega’s zo groot was, waardoor je soms niet iedereen bij naam kende, leek dit voor hem een goede oplossing.
Tijdens de pandemie besloten steeds meer zorgmedewerkers een vergelijkbare methode te gebruiken. Door de hoeveelheid beschermende middelen, zoals mond- en hoofdmaskers en plastic pakken, was het soms moeilijk om iemand te herkennen. Dit gold zowel voor collega’s onderling als voor de patiënten. Daarom droegen ziekenhuismedewerkers papieren stickers met hun namen op de beschermende jassen. Soms waren deze zelfs voorzien van een pasfoto, zodat duidelijk was wie er precies achter alle beschermingsmiddelen verborgen zat.
Ook herkenbaarheid door middel van kleuren is geen onbekend fenomeen in ziekenhuizen. In Engeland loopt op dit moment een experiment waarbij iedere functiegroep een eigen, gekleurd uniform draagt. In totaal zijn er 16 verschillende kleuren en kleurencombinaties, wat volgens sommigen eerder zorgt voor onduidelijkheid dan voor een goed overzicht. Want hoe kan iemand die nauwelijks in het ziekenhuis komt nu begrijpen wie wat doet, als er zoveel kleuren bestaan? In het Universitair Ziekenhuis in Gent besloot men daarom slechts twee uniformen in te voeren: één voor medisch personeel en één voor degenen met een ondersteunende functie.
Schotland is goed bezig
Het moge duidelijk zijn dat iedereen op zijn eigen manier werkt aan het verbeteren van herkenbaarheid in ziekenhuizen. Maar dat is ook niet erg. Het gaat erom dat eraan wordt gewerkt, en dat is precies wat ze in Schotland nu doen. Wat betreft de plantaardige vezels zou het mij niet verbazen als anderen dit voorbeeld zullen volgen. We willen immers allemaal dat de aarde mooi blijft. En als stoffen sneller door de natuur worden afgebroken, gaan we er alleen maar op vooruit.
Groetjes,
Aileen
