Terwijl ik een slok van mijn koffie neem, besluit ik dat ik het er maar meteen uit moet gooien. ”Het spijt mij van die opmerking van net, het klonk wellicht wat bot.” Hij schiet meteen in de lach. ”Welnee, dit hoor ik vaker. Mijn oma zegt het ook wel eens.” Ineens voel ik mij oud. We schelen dik tien jaar en toch deel ik nu al de mening van zijn oma. Ben ik soms ouderwets? Ga ik niet met mijn tijd mee?
Onderzoek naar gaten
Ik was langs de kamer van mijn buurman op kantoor gelopen en zag hem op de bank bij de deur zitten. Een lange, blonde jongen met een laptop op zijn schoot. Zijn blote knieën kwamen door de broek heen. Als een soort reflex had ik direct geroepen dat hij gaten in zijn broek had. Glimlachend zei hij dat het zo hoorde. Ik had het kunnen weten, en toch was ik verbaasd dat hij dit droeg. Op een kantoor, op zijn stageplaats. Maar wie ben ik om hier iets van te zeggen? Ik was geschrokken van mijn eigen oordeel.
”Maar bij afspraken draag ik dit niet hoor,” zegt hij stellig. Ik besluit van de gelegenheid gebruik te maken om dit verder te onderzoeken. ”Waarom draag je het bij afspraken niet, maar hier wel?” Hij blijft ontspannen glimlachen. ”Ik zie hier mensen van alles dragen. Ik denk niet dat een broek met gaten een probleem is. Als hij het een probleem vindt, dan zal ik het ook zeker niet meer aantrekken,” zegt hij terwijl hij naar mijn buurman kijkt.
Ik denk terug aan mijn studententijd. Toen ik Bestuurskunde studeerde en de klas massaal op zoek ging naar een leerarbeidsplaats, hadden we gesprekken over kleding op het werk. Velen waren zoekende naar wat wel en niet kon. We wisten eigenlijk maar één ding zeker, en dat is dat we geen broeken met gaten moesten dragen. Dat kon echt niet.
De rol van het onderwijs
”Wordt er op school gesproken over kleding op je stageplaats? Of hebben studenten het er onderling weleens over?” ga ik verder. ”Nee, we hebben het er eigenlijk nooit over. Op school wordt er ook niets over gezegd. Ik schat zelf altijd in of het wel of niet kan. Bij afspraken vind ik het dus niet kunnen. Ik kijk altijd naar het totale plaatje.”
Ondanks dat zijn woorden zelfverzekerd klinken, zie ik hem nadenken. Ik besluit door te vragen. ”Maar eigenlijk weet je dus dat het niet netjes is, want bij afspraken met klanten zou je het niet aantrekken. Waarom op kantoor dan wel? Dat is toch, net zoals bij een afspraak, ook een werkomgeving? En met je kleding geef je een signaal af. Of het nu richting een klant is, of je stagebegeleider.”
Ik zie weer die bedenkelijke blik van hem. Er valt even een stilte.”Al mijn klasgenoten dragen broeken met gaten, iedereen om mij heen. Ik heb er nog nooit over nagedacht. En dat is eigenlijk best wel raar. Want het klopt, je zegt iets met je kleding.”
Nog meer gaten
Mijn buurman vertelt over zijn vorige stagiaire, dat deze jongen vaak met ongewassen kleding op kantoor kwam. We knikken allen instemmend. Nee, dit vinden wij ook niet kunnen. ”Ik snap ook niet zo goed waarom juist broeken met gaten wel hip zijn, ik het niet zie bij andere kledingstukken. Het zijn altijd de spijkerbroeken. De rest van de kleding wordt weggegooid als er een gat in zit”, ga ik verder.
De stagiaire vertelt dat hij ook een trui heeft met gaten. Deze heeft hij zo gekocht, met de gaten erin. Dit keer zijn mijn buurman en ik stil. Opnieuw voel ik mij een oude vrouw. Is mijn mening over kleding met gaten ouderwets? Is het juist zo modern dat het wel moet kunnen op de werkvloer? Heb ik jarenlang onder een steen gelegen en gemist dat dit nu normaal is?
Misschien is dit wel het resultaat van de vercasualisering. Als zelfs grote banken een casual dresscode doorvoeren, en medewerkers niet meer weten wat wel en niet gepast is, hoe kunnen wij dit dan verwachten van jongeren? Is het de nieuwe generatie die opstaat en gebruik maakt van deze trend door zelf een dresscode te creëeren? Werken we over twintig jaar in een omgeving waar kleding met gaten de normaalste zaak van de wereld is? En ben ik dan die oude, narrige vrouw die te veel vasthoudt aan de ouderwetse normen?
We doen maar wat
Mijn buurman schudt mij uit mijn gedachten door mij aan te tikken. ”Hey, heb jij eigenlijk wel aan hem verteld wat voor werk jij doet?” zegt hij terwijl hij zijn dienblad oppakt en wegloopt. Het gesprek gaat verder over mijn werk als schrijver.
Even laten loop ik samen met de jongen via de gang weer terug naar onze kantoren. ”Weet je, ik doe ook altijd maar wat. Ik weet niet wat wel en niet kan”, zegt hij met neergeslagen toon. Ik kijk hem aan. ”We leven in een tijd waarin er steeds meer casual kleding wordt gedragen. Het is niet makkelijk om in te schatten wat wel en niet gepast is. Juist omdat er zoveel kan.”
Het grote contrast
Drie dagen later loop ik hem weer tegen het lijf. Terwijl hij in de keuken zit te werken, wachtend op zijn stagebegeleider, zeg ik hem gedag. Dan veert hij op en gaat recht voor mij staan.
Terwijl ik naar hem kijk schieten we beiden in de lach. ”Ik heb hem voor jou aangetrokken” zegt hij. Ik zie een zwarte, gebreide trui met meerdere gaten. Alsof iemand er met een schaar in heeft geknipt, maar net niet voldoende om ervoor te zorgen dat de trui uit elkaar valt. Hij draagt er een spijkerbroek onder, ook weer een model met gaten.
Onder de trui draagt hij een wit, hoog gesloten overhemd. En ondanks de gaten in zijn kleding zijn zowel zijn schoenen als zijn kapsel keurig en representatief. Het contrast met de gaten kan bijna niet groter zijn.
”Ik vind het eigenlijk wel heel grappig en leuk, het contrast tussen de gaten en de nette details”, zeg ik tegen hem. Hij kijkt trots. ”Dit doe ik maar voor één keer, om het je te laten zien. Je hebt mij wel echt aan het denken gezet over de uitstraling, wat ik zeg met mijn kleding. Daar had ik nog nooit over nagedacht en nu wel. Ik denk dat bijna niemand erbij stilstaat.”
”Sommige mensen wel, en sommigen niet” antwoord ik. ”Maar zo kunnen we van elkaar leren. Jij bent je nu meer bewust en ik had nog niet eerder zo’n gave combinatie tussen gaten en nette kleding gezien.”
Ik ben benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen. Zal kleding met gaten ooit normaal worden op het werk, of zullen we het nooit representatief vinden? De tijd zal het leren…
Leuk en herkenbaar artikel.
Als docent in het MBO had ik in het verleden lange discussies met leerlingen met hoofddoeken die met kopspelden vastzaten en die stage gingen lopen. Dat ík het gevaarlijk vond, vonden ze overdreven. Maar weggestuurd worden van hun stage omdat ouders en collega’s het te gevaarlijk vonden in een kinderdagverblijf, dat accepteerden ze morrend wél.
Hetzelfde geldt voor dikke foundation, opzichtige kleuren oogschaduw, gelnagels, hoodies, croptops en te aanwezige decolletés.
Vaak zag je na een lange stageperiode wel dat ze allemaal een meer volwassen outfit gingen dragen en saaier werden dan dat ze voorheen waren. Er zijn sectoren die nog erg conservatief zijn helaas.
Handig, zo’n kantoorgebouw vol inspiratie! Interessant gesprek zo, en mooi dat jullie elkaar allebei aan het denken hebben gezet.
Ik ben ruim 6 jaar geleden afgestudeerd en ik kan me trouwens ook niet herinneren dat er ooit werd gesproken over gepaste kleding tijdens mijn studietijd.
Audrey onlangs geplaatst…12 kerstclichés die iedereen herkent