Opnieuw is een luchtvaartmaatschappij in het nieuws gekomen omdat er is gediscrimineerd op basis van gewicht. Dit keer was het de Nederlandse TUI Fly, voorheen Arke Fly, die de kledingmaat als sollicitatiecriterium gebruikte. Maar ze hadden nog geen kennis gemaakt met Suzanne Mensen…
Pardon?
Het verhaal begon vorige week zaterdag toen Saskia Olivieira, eigenaresse van plus-size blog The Curvy Chapter, erachter kwam dat je als stewardess voor TUI Fly maat 36, 38 of 40 moest hebben. Ze plaatste een screenshot van de webpagina waarop de functie-eisen stonden opgesomd en deed via Twitter haar beklag bij TUI Nederland.
So @TUINederland
Tell me about this one:
You only hire people up to size 40?
This is so not of this century!! Shame on you! #bodypositivity@RTLBoulevard pic.twitter.com/Lz1boitLBv— The curvy chapter (@TheCurvyChapter) 25 mei 2019
De luchtvaartmaatschappij gaf in een reactie op de tweet aan dat de eis van de kledingmaat te maken had met de bewegingsvrijheid. Vervolgens antwoordde Olivieira dat zij zelf ook werkt voor een luchtvaartmaatschappij en zonder problemen met maat 46 in alle drie de soorten verschillende toestellen functioneert. Daar voegde zij aan toe dat TUI Fly dezelfde soorten vliegtuigen gebruikt. En toen bleef het even stil. Daar konden ze duidelijk niet op reageren.
Tot Suzanne Mensen, een journaliste met een grote groep online volgers, zich hierin ging verdiepen. Zij kwam erachter dat volgens de opgestelde regels mannen een grotere omvang mogen hebben dan vrouwen. En ook zij plaatste haar verontwaardiging op Twitter.
WAUW. @TUINederland zegt in een reactie dat het gaat om beweegruimte. Maar mannen mogen wel solliciteren tot maat 52 (dat gelijk staat aan maat 46/48 vrouw). waar slaat dit op? https://t.co/ZJWl0N04Li
— Suzanne Mensen (@Suuz_) 26 mei 2019
In eerste instantie reageerde TUI Nederland met het argument dat iedere luchtvaartmaatschappij eisen stelt aan het cabinepersoneel. Wat in dit geval natuurlijk geen sterk argument is, aangezien Mensen aantoonde dat deze regels gericht waren op het geslacht en niet zozeer op de functionele bewegingsruimte.
Daar liet de journaliste het niet bij zitten en opnieuw legde ze haar standpunt uit.
Wat een bullshit? Ik snap dat als je je werk niet goed kunt uitvoeren omdat je gewoonweg niet goed kunt manoeuvreren door omvang, je dan deze baan niet kunt doen. Maar mannen mogen wél forser zijn in omvang?? Dan is je argument toch totaal zinloos?
— Suzanne Mensen (@Suuz_) 26 mei 2019
Het duurde even, maar uiteindelijk zag TUI Nederland in dat hun regels niet klopten. Ze gaven aan dat ze deze zouden aanpassen en erkenden zelfs dat zij dames in dienst hebben die niet aan de norm voldoen.
Niet de enige
Is dit nieuw? Nee. Kunnen we spreken van een incident? Nee, dat ook niet. Er zijn meerdere luchtvaartmaatschappijen die eisen stellen aan het gewicht of de kledingmaat van stewardessen. Zo kwam Aeroflot in 2017 in het nieuws omdat de dames voor internationale vluchten maximaal maat 42 mochten hebben. Twee stewardessen die om deze reden alleen nog mochten werken tijdens binnenlandse vluchten, wat minder goed betaalt, spanden een rechtszaak aan. De rechter oordeelde dat er geen sprake mag zijn van inkomstenverlies op basis van fysieke kenmerken. En dus moest er een schadevergoeding betaald worden.
Aeroflot is dan wel door de rechter aangesproken, maar er zijn nog steeds luchtvaartmaatschappijen die soortgelijke regels hanteren. Zo spreekt Ryan Air bij de functie-eisen over een ‘gewicht in de juiste proportie’. Dat vind ik nogal een subjectief begrip. Dat zou betekenen dat iemand voor jou kan bepalen of je gewicht wel of niet in proportie is. Trouwens, ook voor het verzorgen van de catering in internationale treinen wordt geëist dat je in het bezit bent van een kledingmaat die niet groter is dan 42.
Nieuwe invalshoek
Wanneer er discussies worden gevoerd over de relatie tussen gewicht en sollicitaties, dan vallen er al snel termen als bodyshaming en fatshaming. Volkomen logisch, net zoals de woedende reacties van mensen. Ik snap dat helemaal.
In dit geval heeft Mensen het alleen anders, en in mijn ogen een stuk effectiever aangepakt. Door de vergelijking te maken tussen de kledingmaten van mannen en vrouwen kom je direct met een feitelijk argument. Ik zie vaak dat mensen de kledingmaat als functionele eis direct bestempelen als discriminatie. Maar bij sommige beroepen is de omvang van het lichaam vanwege je werkomgeving nu eenmaal van belang. Zo heeft de Prettybusiness HR-expert Ilse Verweij weleens aangegeven dat bijvoorbeeld een buschauffeur in de stoel achter het stuur moet passen. Als hij daar niet in past, dan kan hij simpelweg niet goed werken. En zo werkt het natuurlijk ook bij stewardessen in een vliegtuig.
Kanttekening
Daarbij moet ik wel zeggen dat de maten tussen kledingmerken enorm kunnen verschillen. Zo pas ik met gemak in maat 44 van C&A, maar is maat 46 bij Steps regelmatig te klein. Heb ik dan maat 44, 46 of 48?
In dit geval hebben we het over de wat vollere dames, maar hetzelfde geldt voor de slankeren onder ons. Zou je met maat 34 of 32 niet mogen solliciteren omdat je niet voldoet aan deze norm? En wat is daarvoor de reden?
Het lijkt mij nuttig dat er in het geval van eisen rondom je omvang er keiharde cijfers worden neergezet. Geen kledingmaten, maar de maten van bijvoorbeeld je heup- en borstomvang. Dan weet je meteen of je kunt solliciteren, behandelen we mannen en vrouwen gelijk en is er geen discussie meer.
Groetjes,
Aileen
