Vrouwen die worden ingezet als seksueel getint entertainment. Dat is niets nieuws, ook niet in de bouwsector. Maar anno 2024 zijn we daar wel klaar mee. Dat hebben de organisatoren van een Brits bouwevenement deze week ook ontdekt.
Afgelopen week zag ik de beelden op LinkedIn voorbijkomen. Vrouwen, gehuld in fluorescerende, strakke pakjes op stelten, met een helm op en reflecterende strepen. Iedereen die al langer in de bouwwereld meedraait, weet dat vrouwen vaak als lustobject worden neergezet. Dit beperkt zich niet enkel tot schaars geklede dames op kalenders in de kantine. Bij beurzen zijn het vaak sexy geklede vrouwen die flyers uitdelen of andere ondersteunende taken uitvoeren. Het idee hierachter is dat dit leuk en vermakelijk zou zijn voor de mannen die er rondlopen.
Dat is waarschijnlijk ook wat de organisatie van het Britse On The Tools-evenement dacht. Dus werden vrouwen in strakke pakjes gehesen, die mochten lopen op stelten of rondjes draaien met een hoepel.
Vrouwen in sexy werkkleding op bouwevenement veroorzaken discussie
Tijdens het evenement waren er mensen die zich uitspraken over deze aanpak, maar daar werd niet naar geluisterd. Dankzij mobiele telefoons en het wereldwijde web kwamen de beelden echter al snel online terecht.
Harriet Waley-Cohen, expert op het gebied van diversiteit op het werk, schreef er een post over op LinkedIn. In haar bericht geeft ze aan dat de outfits suggereren dat vrouwen als lustobjecten worden gezien en niet serieus worden genomen. Ze sluit af met enkele schokkende cijfers: uit onderzoek blijkt dat in 2023 één op de vier vrouwen in de bouw seksueel werd lastiggevallen of aangerand. Dat komt neer op 74.000 vrouwen, alleen al in Engeland.
Faye Allen, kostencalculator in de bouwsector en voormalig directeur bij bouwbedrijf Arcadis, plaatste ook een bericht op LinkedIn. Ze gaf aan geschokt te zijn en vertelde dat ze zelfs een boek aan het schrijven is naar aanleiding van dit soort ervaringen in de branche.
Er was niet gekeken naar de outfits
Al snel publiceerde Lee Wilcox, CEO van On The Tools, ook een statement op LinkedIn. Hij bood zijn excuses aan en gaf aan dat hij dit niet zelf bedacht had. Hij had gevraagd om een bouw thema, maar zei de outfits niet te hebben gecontroleerd.
Hoewel hij de schuld volledig op zich nam en aangaf open te staan voor een gesprek, vielen mensen in de comments al snel over de verwijzing naar de outfits. Want als de outfits enkel het probleem waren, dan had dit op het moment zelf toch opgelost kunnen worden? Men had de dames kunnen vragen om de ruimte te verlaten. En waarom werd er zoveel aandacht geschonken aan entertainment voor mannen terwijl de branche juist meer vrouwen wil aantrekken?
Het zijn opmerkingen die ik allemaal begrijp. Hoewel Wilcox zijn excuses perfect heeft omschreven, zonder anderen de schuld te geven of er omheen te draaien, laat het zien dat het echte probleem nog niet wordt begrepen.
We willen meer vrouwen in de bouw
De outfits zijn niet het probleem en ook niet het tekort van vrouwen in de bouw. Want dat is ook iets dat vaak wordt aangehaald in deze en soortgelijke discussies. Het tekort aan personeel en het feit dat veel bouworganisaties en brancheverenigingen zich daarom willen richten op het aantrekken van vrouwelijk personeel. En ja, dit soort acties passen hier niet bij. Want zo trek je geen vrouwen aan.
Maar dit zijn niet de problemen. Het probleem is de patriarchale maatschappij die op deze manier met vrouwen omgaat. Er zijn tal van beroepen en maatschappelijke thema’s waarbij het belang van en respect voor vrouwen als bijzaak wordt gezien. De bouwsector is hier een voorbeeld van.
Het gevolg van een respectloze behandeling van vrouwen is dat ze zich niet fijn voelen op het werk en vertrekken. Het tekort aan vrouwen in de sector is het gevolg. Dus niet het probleem. Hetzelfde is van toepassing bij dit evenement. De kleding is niet het probleem, maar het gebrek aan respect voor vrouwen.
Het echte probleem
Nu rijst misschien de vraag waarom dit niet wordt benoemd in de branche? Waarom wordt er in campagnes gesproken over dat vrouwen het tekort aan personeel in de bouw kunnen verkleinen? In plaats daarvan kan er ook over de kern worden gesproken, namelijk de reden dat vrouwen hier niet graag willen werken. Maar dan kom je op een hekel punt: erkenning van een diepgeworteld probleem. Een probleem waarbij je jezelf en je collega’s diep in de ogen moet aankijken. Erkennen dat de bouw niet erg vrouwvriendelijk is, dat willen velen nog wel doen. Maar door uit te spreken dat jouw werkplek geen respect toont naar vrouwen is confronterend. Want jij bent altijd respectvol naar vrouwen, toch? Het zijn de anderen die het verkeerd doen. Dus het ligt niet aan jou.
Ik zie op LinkedIn veel reacties van vrouwen die vertellen wat voor nare ervaringen ze hebben. Sommigen schrijven zelfs dat ze de branche daarom hebben verlaten. Bij de mannen zijn de reacties anders. Hoewel een deel het belang van een vrouwvriendelijke werkomgeving onderstreept, lijkt het probleem minder te worden erkent. Liever reageren ze op het verhaal door de organisatie en CEO nog eens te complimenteren over het event. Een enkeling trekt het verhaal zelfs in twijfel, noemt diversiteit ‘woke’ gedoe of vind dat iedere publiciteit goed is. Goed of slecht.
Een probleem voor iedereen
Er wordt liever weggekeken dan erkent. En als dit soort problemen door een man worden erkent, wordt er vaak benadrukt dat niet alle mannen zo zijn. Nee natuurlijk niet. Not all men. Weer zo’n zin om de boel af te zwakken. We horen het vaker. Om het probleem iets aangenamer te doen klinken. Zodat mannen zich niet aangevallen voelen. Zodat het voor zoete koek kan worden geslikt en we gewoon door kunnen gaan tot de orde van de dag.
Terwijl een vrouwonvriendelijke werkplek niet enkel een probleem is voor vrouwen. Het is een maatschappelijk probleem. Uit onderzoek blijkt dat gendergelijkheid zorgt voor een veiligere samenleving waarbij de kans op oorlog en geweld kleiner is. Bovendien blijken bedrijven met meer vrouwen op hoge posities ook meer winst te maken dan bedrijven die dit niet hebben. Maar ook nu zoek ook ik bewijzen in de feiten, de onderzoeken en de cijfers. Uiteindelijk gaat het maar om één ding en dat is respect. En dat zou genoeg moeten zijn.
Ik sluit dit artikel af met een tekst van een beroemde dichter.
And since we all came from a womanGot our name from a woman and our game from a womanI wonder why we take from our women(…) do we hate our women? I think it’s time to kill for our women Time to heal our women, be real to our womenAnd if we don’t we’ll have a race of babiesThat will hate the ladies, that make the babies
Groetjes,
Aileen
