Wat bedrijven kunnen leren van de jasjesdiscussie

Deze week kwam SP-kamerlid Kwint in het nieuws omdat kamervoorzitter Arib hem had aangesproken op het feit dat hij zonder jasje meedeed aan het debat. Nu spreekt Arib wel vaker een kamerlid aan op het ontbreken van dit kledingstuk, alleen dit keer werd het wel heel breed uitgemeten in de media. Er werden onderzoeken gedaan naar de dresscode en iedereen vond er iets van. Maar ondertussen leert deze discussie ons ook iets dat we in onze eigen werkomgeving kunnen toepassen. Tijd om eens te kijken naar wat bedrijven kunnen leren van de jasjesdiscussie.

”Waar is uw jasje?”

Maar eerst even terug naar wat er deze week precies gebeurde in de Tweede Kamer. In onderstaande video kun je het fragment bekijken.

Maar het was niet de eerste keer dat Kwint werd aangesproken door Arib. Vorig jaar zomer deed ze dit ook al bij hem en enkele andere mannelijke kamerleden. Onderstaande video werd in juni 2017 door de Tweede Kamer op YouTube geplaatst.

De reden waarom er nu wel zo veel aandacht is voor de situatie heeft waarschijnlijk te maken met het T-shirt van Kwint. Vorig jaar droeg hij een rood overhemd met opgestroopte mouwen waarbij zijn tatoeages niet zichtbaar waren. Dit keer was het een grijs T-shirt met korte mouwen en waren de tatoeages wél zichtbaar. Dat heeft ineens een hele andere en meer casual uitstraling.

Wat vindt Nederland?

Verschillende media besteden deze week aandacht aan het voorval. Maar niet alleen door het te benoemen; het was ook een reden om te onderzoeken wat Nederlanders hier van vinden. Bij televisieprogramma Hart van Nederland deden ze een enquête onder 3000 Nederlanders. Daaruit bleek dat 55% van de Nederlanders Kwint minder serieus neemt door zijn kleding. Ook werd er gevraagd wat volksvertegenwoordigers zouden moeten dragen. Op de eerste plaats stond het overhemd (25%) , gevolgd door het colbert (18%) als tweede optie. Op de derde plaats stond het pak (13%).

Ik was benieuwd naar de mening van mijn lezers en stelde op social media de vraag of het nu wel of niet verplicht zou moeten worden om een jasje te dragen. Opvallend veel mensen zeiden dat het prima was wat Kwint droeg en dat er meer gekeken moest worden naar de inhoud. Een reactie die ik ook op andere social media kanalen veel voorbij heb zien komen.

Natuurlijk snap ik dat het interessant is voor de media, en niet in de laatste plaats voor mij, om te kijken naar wat Nederlanders van deze situatie vinden. Maar laten we eerlijk zijn: hier gaan wij natuurlijk niet over. Het is niet onze taak om te bepalen wat volksvertegenwoordigers zouden moeten dragen.

Een les voor bedrijven

Is het dan de taak voor Arib om te bepalen wat er wordt gedragen? Zelf heeft zij aangegeven dat ze geen kledingvoorschriften zou doorvoeren in de Tweede Kamer, maar ondertussen maakt ze er wel opmerkingen over. Want als voorzitter is het haar taak om het debat te leiden. Of aanspreken op kleding hier ook bij hoort, daar valt over te twisten.

Maar wat we hier zien gebeuren is wat er feitelijk ook in heel veel andere bedrijven gebeurt. We hebben het over de kleding, wat er wel en niet moet kunnen en iedereen heeft er een mening over. En dat allemaal terwijl er geen kledingvoorschriften zijn. Het zorgt voor onduidelijkheid en een lange discussie waar we zonder het trekken van één lijn niet uitkomen. Want je kunt zeggen dat iemand het zou moeten aanvoelen, maar zonder regels is dat slechts een aanname. Hoe kun je er vanuit gaan dat iemand dezelfde normen en waarden hanteert als jij?

Het lastige aan deze discussie is bovendien dat er gemeten wordt met twee maten. Ze spreekt immers wel de mannen aan op het ontbreken van een jasje, terwijl de dames met rust worden gelaten. In de Tweede Kamer lopen zij ook zonder jasje rond en regelmatig ook zonder mouwen of panty. Waar ligt dan de grens? Juist, die moet gewoon getrokken worden.

Al is het alleen maar om een effectieve discussie te voeren. Om er samen uit te komen over wat er wel en niet representatief is. Dan gaat het gesprek ergens heen. Dan kun je mensen aanspreken met een legitieme reden en wanneer er veel verzet is na de invoering van de kledingregels, ook dan kan men weer in gesprek gaan. Maar in dit geval is het effectief. Dat geldt in de Tweede Kamer, maar ook zeker in bedrijven.

Voorstel

Ik stel voor dat Arib het probleem vastpakt en in ieder geval een voorstel doet met betrekking tot het invoeren van kledingregels. Dat schept duidelijkheid en dan hoeven we de discussie ook niet iedere keer opnieuw te voeren. Of misschien is het een leuk idee als iedere politieke partij zijn eigen kledinglijn heeft? Dan mogen de politici zelf met elkaar gaan discussiëren over hoe ze er uit willen zien, wat ze willen uitstralen en dan zijn ze meteen herkenbaar. Zo leert de politiek ook weer van het bedrijfsleven.

Groetjes,

Aileen