Wanneer je ergens gaat werken waar bedrijfskleding wordt gedragen, krijg je deze doorgaans van je werkgever. Werk je vier dagen per week, dan ontvangen de meeste mensen vier sets kleding. Maar heb je hier daadwerkelijk recht op? Of kan je werkgever slechts één set geven en jou verplichten deze dagelijks te wassen?
Is één stuk bedrijfskleding voldoende?
Het is een vraag waar ik eigenlijk nooit bij stil had gestaan, tot ik afgelopen week deze kwestie voorbij zag komen op Twitter. Een vrouw vertelde dat haar dochter, die in de thuiszorg werkt, slechts één jasje had gekregen van haar werkgever. Ze vond dit vreemd, omdat haar dochter geen alternatief zou hebben wanneer bijvoorbeeld iemand over haar kleding zou overgeven. Bovendien zou ze met haar werkweek van twintig uur sowieso vaker per week moeten wassen. Toen ze dit bij haar werkgever aankaartte, kreeg ze te horen dat ze dan zelf maar een jasje moest kopen.
Op Twitter reageerden mensen verbaasd. Waarom zou een werkgever hierop bezuinigen? En waarom zou een werknemer zelf moeten betalen voor werkkleding? Het klinkt vreemd, maar dit soort situaties komen vaker voor.
Hoeveel bedrijfskleding moet je krijgen als werknemer?
Toch blijft de vraag of dit juridisch gezien wel mag. Ik sprak hierover met Suzanne Meijers, arbeidsrechtadvocaat en auteur van het boek Geen gedoe met personeel.
“Bij de vergoeding van werkkleding zijn er grote verschillen. Wanneer het gaat om representatieve kleding, zoals een pak, kun je dit ook buiten werktijd dragen. Daarom kan een werkgever van jou verlangen dat je dit zelf aanschaft. Bij zorgkleding is de kans echter zeer klein dat je dit privé gebruikt.
In deze gevallen is er vaak sprake van kleding met logo’s, omdat de kleding herkenbaar moet zijn voor cliënten. Als er een logo op zit, is de kleding meestal eigendom van het bedrijf. Het bedrijf is dan in principe verantwoordelijk voor de kosten.
Zit er geen logo op? Ook dan is het vreemd dat een werknemer zelf moet betalen. Het bedrijf maakt immers gebruik van het instructierecht door specifieke kleding te verplichten. Hoewel de wet niet exact voorschrijft dat een werkgever verplicht is een bepaalde hoeveelheid kleding te verstrekken, is het niet meer dan logisch. Als de werkgever geen werkkleding kan leveren, is het redelijk om deze te vergoeden.”
Lange termijn effecten
Naast de juridische kant speelt ook beeldvorming een rol. Als je als werkgever kiest om te weinig werkkleding te verstrekken, geef je daarmee een signaal af. Je zegt indirect dat werknemers zelf maar moeten uitzoeken hoe ze dit oplossen. In bovenstaand voorbeeld werd letterlijk gezegd dat de medewerker zelf een jasje moest kopen. Dit creëert een negatief beeld van de organisatie.
Dit beleid is ook niet handig in de huidige arbeidsmarkt. Door het tekort aan zorgpersoneel wordt de concurrentie tussen bedrijven steeds groter. Hoe je met medewerkers omgaat, wordt daardoor des te belangrijker. Als je niet goed voor hen zorgt, staan er genoeg organisaties klaar om hen aan te nemen. Zeker in de zorg, waar hygiëne een cruciale rol speelt, kan ik me voorstellen dat dit een reden is om een werkgever te verlaten.
Groetjes,
Aileen