Waarom afvallen en zakelijke mode zo lastig samengaan

Wanneer je hardop zegt dat je bent afgevallen, dan is de kans zeer groot dat je meteen blije gezichten om je heen ziet. Mensen vinden dat over het algemeen namelijk goed. Als je minder weegt, dan wordt dit vaak direct als iets positiefs ervaren. Ongeacht wat jij er van vindt of hoe jij je er bij voelt. Ik ben zo iemand die er zeker niet altijd blij van wordt. Heel vaak niet eigenlijk. En dat heeft onder meer te maken met mijn kledingstijl. In dit artikel vertel ik waarom afvallen en zakelijke mode zo lastig samengaan. En aankomen trouwens ook.

Waarom afvallen en zakelijke mode zo lastig samengaan

Foto: Pixabay

Afgevallen? Wat fijn!

Voordat ik met dit artikel verder ga, moet ik maar meteen even iets opbiechten. Ik heb namelijk een vreselijke hekel aan mensen die meteen blij worden wanneer iemand zegt dat hij of zij is afgevallen. Ik vind het oprecht écht heel stom. Terwijl ik mijzelf soms ook wel eens op dit gedrag betrap. En ja, dat vind ik het ook heel stom van mezelf. Kortom: er zijn best wel wat momenten dat ik mensen stom vind.  En dat is dan weer niet zo handig. Aangezien vrijwel iedereen blij wordt wanneer iemand zegt dat hij of zij is afgevallen.

Maar goed, het is in mijn ogen namelijk echt iets wat je wordt geleerd door de maatschappij, om blij te zijn als iemand is afgevallen. Alsof je met een lager gewicht meteen gelukkiger bent. Er wordt meestal direct van uitgegaan dat je bent afgevallen omdat je het wilt, omdat het je wens is of omdat je er keihard voor heb gewerkt. Begrijp mij niet verkeerd, er zijn genoeg mensen waarbij dit het geval is en dan is het ook fijn om een compliment te krijgen. Als afvallen echt is wat jij wilt.

Maar het idee dat een mens met een lager gewicht gelukkig zou zijn, dat stuit mij tegen de borst. Wie mijn blog al wat langer volgt heeft wellicht het artikel ‘Intens gelukkig met maat 44‘ gelezen. In 2015 beschreef ik in dit artikel uitgebreid hoe het voor mij was om mode te studeren, in deze branche te werken als vollere vrouw en constant bezig te zijn met slank willen zijn. En hoe ik mijzelf hier uiteindelijk los van heb gemaakt. Ik ben zelf een vrouw die echt niet mijn lichaam zou willen inruilen voor een slank figuur. Nee, zeker niet.

Inmiddels ben ik al jaren niet meer bezig met afvallen en is mijn gewicht redelijk stabiel. Soms kom ik een paar kilo aan en al snel gaat er een paar kilo af. Het wisselt minimaal, en dat is prima. Tot ik de afgelopen tijd merkte dat ik alleen nog aan het afvallen was. Ik ben in ruim twee maanden bijna vier kilo kwijtgeraakt. Ineens ging ik er over nadenken. Hoe kan dit? Al snel kwam ik tot de conclusie dat dit komt door mijn nieuwe kantoor. Toen ik thuis werkte was er altijd een kast vol met eten en pakte ik makkelijk iets tussendoor. Nu vul ik mijn kleine koelkast veel bewuster op kantoor en ook het heen en weer fietsen zorgt voor een extra half uur beweging per dag. Ja, ik eet nog steeds wel eens lekkere dingen op kantoor. Maar toch zorgt alles bij elkaar ervoor dat ik ben afgevallen.

 

Afvallen is helemaal niet handig

Een beetje afvallen vind ik nu ook niet echt een ramp. Dat zeker niet, maar wel als het door blijft gaan. Omdat ik mijn lichaam prima vind zoals het is. Ik ben er blij mee. Maar vooral omdat afvallen of juist aankomen zo lastig is wanneer je graag zakelijke kleding draagt. Oké, dit klinkt misschien een beetje vreemd. Ik zal het even toelichten.

Zakelijke kleding is over het algemeen gemaakt van wat stevigere stoffen en redelijk vormvast. Denk bijvoorbeeld aan een klassieke pantalon. Er zit een vouw in die mooi valt wanneer de broek qua maat perfect zit. De tailleband is meestal gemaakt van een stevigere, stroeve stof zodat hij mooi blijft zitten. En dat moet ook wel als je wilt dat hij er netjes uit ziet. Ik bedoel, een spijkerbroek of andere casual broek staat niet zo snel vreemd als deze wat wijder valt. Maar heb je wel eens een te wijde pantalon gezien? Die gaat meteen lubberen en dat ziet er in mijn ogen echt niet uit.

Hetzelfde geldt voor de blouse of het overhemd. Als je aankomt, dan gaan de knopen wijken en als je afvalt, dan zit het te wijd. Dit zie je vaak het meeste bij de schouders. Jeetje, dit ziet er dan ook niet mooi uit. Dit kun je nog wel een beetje verbloemen door er een colbert overheen te dragen, maar het is wel lastig. Zeker omdat je colbert waarschijnlijk ook te wijd is geworden omdat je bent afgevallen. En dan heb je hetzelfde effect bij je colbert. Bij casual kleding kom je snel terecht in de T-shirts, vesten en truien. Dat zijn allemaal kledingstukken die lekker mee kunnen rekken. Ja, heel fijn. Maar een echte liefhebber van zakelijke mode draagt het liefste een blouse, pantalon en colbert. En dat zijn juist de kledingstukken waarbij het niet handig is als je ineens sterk afvalt of juist aankomt.

Dus….heeft er iemand nog een stukje pizza over? 😉

 

Groetjes,

Aileen

 

4 reacties

  1. Als ik zie dat iemand plots heel “mager” is dan schrik ik soms ook even… zou hij/zij niet ziek zijn? Ik zag wat het deed bij mijn ouders, vreselijk.
    Dat kan natuurlijk ook, dus ik hou mij vaak in zonder direct te roepen: “Wat zie je er goed uit”
    Ik wil het liefst 10 kilo verliezen, juist omdat mijn oude kleding nu domweg te strak zit. En dat is zo zonde.
    Ik draag wel het liefst dikkere stoffen, dat kleed gewoon mooier af. Al die stretch shirtjes zijn niks voor mij, ook bij slanke mensen zie je dan wel wat uitpuilen. (vaak achter bij de BH bandjes) Misschien weet jij wat je daaraan kan doen. Een grotere BH geeft vaak niet weer voldoende steun. En gezien mijn leeftijd is het zeker lastiger om van het buikje af te komen.
    Als wij weer een keer pizza maken, bij deze uitgenodigd! 😉
    Babs onlangs geplaatst…KeeK op de WeeK 46- 3 tips voor spannende detectives!My Profile

  2. Een onderwerp waar ik zelf ook veel mee bezig ben de laatste tijd.

    Als iemand verteld dat hij of zij is afgevallen vraag ik ”Was dat de bedoeling?” Dan weet ik of ik blij moet kijken of ernstig. Ik ken steeds meer mensen die zichzelf te mager of te dik vinden, en ik heb geleerd dat ik het echt niet kan zien.

    Eén van mijn dierbaarste vriendinnen heeft een darmziekte waarvoor ze regelmatig naar het ziekenhuis moet voor een shot medicijnen. Ze heeft mij verteld dat ze vroeger een jaar in het ziekenhuis lag en sterk was vermagerd. Toen ik haar ontmoette ging het weer goed, maar ze vond zichzelf nog steeds te mager en zei dat ze ”nog wel een paar kilo wilde aankomen”. Ik snap dat het voor haar ook belangrijker is om niet te mager te zijn, want ze moet wel wat reserve hebben voor als het weer misgaat. 🙁 Inmiddels is ze tevreden en ik ben zo blij voor haar!
    Een andere vriendin heeft prachtige brede schouders, waar ik jaloers op kan zijn. Zij vind dat weer ”te mannelijk”. Ze heeft natuurlijk golvend blond haar en is lang… echt een stoot, vind ik zelf. Zij wilt weer die brede heupen van mij.

    Ik zit ook bij een powerlifting vereniging, waardoor ik blootgesteld wordt aan weer andere ideaalbeelden. Ook door het hoge aantal bodybuilders. Bijna iedereen die ik spreek heeft weer een bepaald doel – minder vet, meer spieren. Aankomen. Afvallen. Niet te brede schouders krijgen, maar wel bredere heupen. Of omgekeerd. Het is bij ons vrij normaal om te vragen ”wat zijn je doelen?” of ”wat zou je willen dan?”. Ik weet inmiddels wat ik wil en wat mijn ideaalbeeld is qua lichaam.

    Zelfacceptatie. Kracht. Kwetsbaarheid. Zelfvertrouwen. Openheid. Vrouwelijkheid. Mannelijkheid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge