De laatste maanden heb ik nog wel eens geworsteld met wat ik nu precies ben. Qua beroep dan. Ik heb een blog, maar voel mij niet echt een blogger. Meer een schrijver die ook andere dingen doet. Wanneer het gaat om mijn werk dan is schrijven namelijk hetgeen wat mij het meest gelukkig maakt. Dus wanneer ik nieuwe mensen ontmoet, dan zeg ik dat ik een schrijver ben. Maar daardoor verlopen de gesprekken niet altijd even makkelijk. Sterker nog, soms denk ik achteraf wel eens dat ik het beter niet had kunnen zeggen. In dit artikel zal ik je vertellen waarom praten over zakelijke mode super ongemakkelijk is.
Lekker ongemakkelijk…
Nu zul jij je misschien afvragen wat er nu zo ongemakkelijk is. Ik zal de situatie even schetsen. Wanneer ik aan mensen vertel dat ik schrijver van beroep ben, dan verandert vaak de blik in de ogen. Het lijkt wel alsof men in eens wakker wordt. Ik moet er nog steeds wel aan wennen. Toen ik assistent was van een project op het gebied van organisatieverandering binnen een overheidsinstantie, toen waren mensen niet zo geïnteresseerd. Toen ik werkte aan het openbaar vervoer ook niet. Nou, toen wilde mensen nog wel eens weten met welk openbaar vervoer ik bezig was. Daar hield het gesprek over mijn werk dan ook bij op.
Maar nu wordt er meteen doorgevraagd. ”Waar schrijf je over?” is altijd de volgende vraag. Wanneer ik dan vertel dat ik schrijf over zakelijke mode, dan verandert de blik van nieuwsgierig naar een soort van ongemak. Mensen kijken gelijk naar hun kleding en gaan zich vaak excuseren. Zinnen zoals ”Ik doe altijd maar wat” en ”Ja, ik heb er geen verstand van”. Of wijzend naar hun kleding en dan vragen ”of het wel goed is”.
Waarom?
Mijn gesprekspartner heeft het vaak niet door maar dit soort gesprekken vind ik altijd super ongemakkelijk. Mensen kunnen zo snel veranderen van toon en uitstraling wanneer ik vertel waar ik over schrijf. In een seconde switchen ze van geïnteresseerd en vrolijk naar onzeker en verontschuldigend. Dat vind ik zo lastig. Waarom zou je onzeker worden? Ik heb het mij vaak afgevraagd. Als ik met iemand praat en diegene vertelt mij dat hij of zij hypotheekadviseur is, dan word ik ook niet onzeker. Ondanks dat ik een huis heb gekocht en ik ongetwijfeld echt niet alles perfect heb gedaan. Maar dat is ook meteen het ding met mode, het is zo zichtbaar.
Gelukkig heb ik tegenwoordig een stuk minder van dit soort ongemakkelijke gesprekken. Toen ik op kantoor werkte was het bijna dagelijks raak. Naarmate de naam van mijn blog langzaam het pand in sijpelde veranderden de gesprekken met collega’s. Ik werd steeds vaker anders bekeken en ook gesprekken liepen anders. Mensen gingen zich bij voorbaat al excuseren over hun uiterlijk. Ze gingen meteen in de verdediging, nog zonder dat ik er iets over had gezegd. Zij voelden zich ongemakkelijk en ik daardoor ook. Zinnen zoals ”maar ik kleed mij nooit zo goed”, ”ik ben niet zo netjes” of ”ik trek maar gewoon wat aan want ik heb er geen verstand van” kwamen voorbij.
Het ergste is wanneer ik een compliment aan iemand geef en dat mijn gesprekspartner dan één van bovenstaande zinnen noemt. Au! Doe dat nou niet. Dat denk ik dan heel vaak. Mensen maken zich meteen kleiner dan ze zijn en kijken mij dan vaak aan alsof ik weet ‘hoe het hoort’. Oké, het is mijn werk maar ik weet ook niet alles. Gelukkig maar, dat houdt het ook uitdagend.
Groetjes,
Aileen
Doet me wat denken aan de gesprekken toen ik student psychologie was. “Oei, ik zal maar opletten wat ik zeg,” of “ben je me nu aan het analyseren?” Mensen zijn vaak onzeker in een gesprek merk ik. Maar dat maakt het alleen maar ongemakkelijker, inderdaad!
Haydée onlangs geplaatst…3 onmisbare beautyproducten voor een wakkere blik