Jawel, Prettybusiness is alweer acht jaar geworden. Op 31 augustus 2014 lanceerde ik het platform en publiceerde ik mijn eerste artikelen. Inmiddels is het zoveel meer geworden dan ik ooit had kunnen bedenken. In het artikel van vandaag deel ik wat ik het afgelopen jaar heb geleerd van werken aan Prettybusiness en alles wat daarbij komt kijken. Over het bereiken van een half miljoen mensen in één maand tot aan het stop zetten van een succesvol project.
Ook successen mag je pauzeren
Wie mijn artikelen al wat langer leest, die weet dat ik in september 2019 ben begonnen met PrettybusinessWorld.com. Deze website is qua uitstraling en inhoud vrijwel identiek aan Prettybusiness.nl, alleen zijn de artikelen Engelstalig. Prettybusiness World is eigenlijk de internationale versie van deze website. Ik ben hiermee begonnen omdat er simpelweg vraag naar was. En dit was nog best wel een project. Ik liet mijn huidige website compleet namaken zodat het herkenbaar zou zijn en ging op zoek naar vertalers.
Een paar maanden na de lancering deelde de redactie van LinkedIn één van mijn artikelen. Hierdoor had ik plotseling heel veel nieuwe bezoekers op mijn website. In de periode daarna zag ik mijn statistieken groeien. Steeds meer mensen lazen mijn artikelen, wat veel voldoening gaf. Maar begin 2020 brak de pandemie uit en was ik plotseling vrijwel al mijn klanten kwijt. De klanten die zorgden voor inkomsten op Prettybusiness.nl, waardoor ik kon investeren in Prettybusiness World.
Omdat mijn bedrijf voorafgaand aan de pandemie goed had gedraaid kon ik alles blijven betalen. Ik bracht zelfs in eigen beheer twee boeken uit, huurde iemand in voor de marketing en liet een analyse maken van mijn bedrijf. Zo kon ik zien wat mijn sterke punten zijn, mijn zwaktes en waar kansen liggen. Afgelopen zomer ging ik ook naar een nieuw kantoor. Op een betere locatie, dat er mooier uitzag en dus ook weer duurder was.
Het waren natuurlijk allemaal risico’s, zeker omdat de buffer die ik voor de pandemie had opgebouwd langzaamaan op ging. Dit gaf natuurlijk de nodige stress. De ziekte van Ménière, die ik voor de pandemie kreeg, hielp ook niet mee. Dus nam ik eind 2021 het besluit om te stoppen met Prettybusiness World. Tenminste, voorlopig. Ik wist niet hoe lang de pandemie nog zou duren, maar wel dat mijn lichaam dit niet langer aankon.
Ik heb er moeite mee gehad. Dit was iets wat ik zelf had opgezet, waar vraag naar was en steeds meer lezers trok. Toch was het de juiste beslissing. Er viel zowel financieel als qua werk een last van mijn schouders af. Ik hoefde mij nu alleen nog maar te focussen op mijn Nederlandstalige artikelen. Maar Prettybusiness World is niet weg. De website staat online, alleen komen er geen nieuwe artikelen bij. Want ik wil het niet weggooien. Ik zie het als een pauze. Ooit ga ik er mee verder. Wanneer dat is, dat zal de tijd uitwijzen. En dat is oké.
Met video’s kun je teksten benaderbaar maken
Zoals ik eerder schreef heb ik tijdens de pandemie iemand ingehuurd die mijn bedrijf heeft doorgelicht. Eén van de zaken die hieruit naar voren kwam is dat ik meer mensen kon bereiken door middel van video’s. Stiekem wist ik dit wel, maar video’s waren nooit mijn ding. Ik was een schrijver, geen YouTuber of TikTokker. Zo zag ik mijzelf.
Toch wilde ik het advies niet compleet negeren. Video’s worden op het internet steeds belangrijker, dat had ik ook gezien. Dus ging ik experimenteren. Ik maakte outfit video’s en video’s waarin ik door middel van plaatjes dingen vertelde over werkkleding. Het werkte allemaal niet. Het kostte veel tijd, energie en er keek bijna niemand naar. Tot ik een jongen op Instagram zag die feitjes vertelde over vrouwen emancipatie in korte video’s. Toen wist ik het: dit past bij mij. Ik moest stoppen met lastige plaatjes en omkleedsessies en gewoon gaan praten over mijn werk.
Zo begon ik in maart 2022 met het plaatsen van video’s waarin ik in maximaal één minuut feitjes en nieuws over werkkleding deelde. Dit kostte mij weinig energie en ik vond het leuk om te doen. Deze video’s deelde ik op verschillende sociale media platformen om te kijken of en zo ja, waar het zou aanslaan. En aanslaan, dat deed het. Niet iedere video en overal, maar ik zag een stijgende lijn.
Na drie maanden consequent video’s plaatsen besloot ik mijn bereik eens onder de loep te nemen. De video’s hadden over het algemeen het grootste bereik op TikTok en Facebook. Toen ik in juni het bereik van de video’s bekeek wist ik niet wat ik zag. In vier weken tijd hadden 121.000 mensen mijn video’s op TikTok bekeken en 291.00 mensen deden dit op Facebook. Met het bereik van Instagram, LinkedIn en Twitter erbij kwam ik op bijna een half miljoen kijkers in één maand.
Dit zijn voor mij bizarre cijfers. Cijfers die mij zelfvertrouwen geven. Want wie had ooit bedacht dat je met mini video’s over werkkleding zoveel mensen kon bereiken? Ik niet. Het is ook leuk om te zien dat mensen door de video’s vaker mijn website bezoeken om artikelen te lezen. Het zorgt daarnaast voor veel reacties en vragen, waardoor ik inspiratie kan opdoen voor nieuwe artikelen.
In de zomer heb ik een paar weken vrij genomen, maar sinds eind augustus ben ik weer aan het werk en begonnen met het maken van nieuwe video’s. Waar dit heen gaat? Ik heb geen idee. We zullen het zien…
Er zijn tegenstanders van vrouwen werkkleding
Het meest vreemde wat ik dit jaar heb geleerd is dat er mensen zijn die vrouwen werkkleding onnodig vinden. Ik wist niet eens dat dit kon. Ik kwam hierachter nadat ik een artikel had gepubliceerd over het aanbod van dames werkkleding in bouwmarkten. Hierin vertelde ik dat de vier grootste bouwmarkten in Nederland geen dames werkkleding verkopen. Tenminste, op Hornbach na. Die verkoopt één werkbroek voor dames. Alle andere kleding van de bouwmarkten is gericht op mannen.
In het artikel schreef ik over het belang van dames werkkleding en het feit dat er vraag naar is. Via sociale media ontving ik veel berichten van dames die blij waren met het artikel. Ze vonden, net als ik, dat het tijd werd dat bouwmarkten werkkleding voor hen ging verkopen.
Maar er was ook veel kritiek, vooral vanuit mannen. Ik kreeg berichten dat het belachelijk was dat dames geen heren werkkleding wilden dragen. Want waarom zouden ze hierover ‘zeuren’? Of dat vrouwen weinig uitvoerden en dit dus niet nodig hadden. Sommige mannen vroegen zich hardop af of vrouwen soms pumps zochten met stalen neuzen. Er was zelfs iemand die zei dat het gebrek aan dames werkkleding te vergelijken was met het feit dat er geen inlegkruisjes bestonden voor mannen. Kortom: het was niet nodig.
Ik heb mij hier enorm over verbaasd. Hoe kun je nu tegen goede werkkleding zijn? Tegelijkertijd maakte dit soort reacties mij ook duidelijk dat er nog een lange weg te gaan is. Dat de vrouwen emancipatie nog niet zo ver is als velen zouden willen, dat wist ik wel. Maar ook op het gebied van werkkleding is er nog genoeg werk aan de winkel. En als ik daar een steentje aan kan bijdragen, dan doe ik dat met liefde.
Op naar nog meer jaren Prettybusiness!
Groetjes,
Aileen
