De agenten in Engeland en Wales zijn niet te spreken over de nieuwe genderneutrale werkbroeken. Uit onderzoek is gebleken dat de broek bij zowel de heren als de dames niet goed aansluit. Er wordt geklaagd over infecties en geplette testikels. Dat is natuurlijk heel vervelend, maar wie verder kijkt, zal zien dat de vrouwen indirect dubbel de dupe zijn…
Britse politie wil genderneutrale organisatie zijn
Toen in 2021 bekend werd dat de Britse politie over wilde stappen op genderneutrale uniformen, hadden we het eigenlijk al kunnen voorspellen. Dit kon niet anders dan uitlopen op een catastrofe. Maar volgens de Equality Act 2010 zijn ze verplicht om aparte uniformen te verstrekken aan genderfluïde en non-binaire agenten. In plaats van een kleine, extra collectie werd besloten om dan maar iedereen in een genderneutraal kledingpakket te steken. Want ook een aparte collectie zou indirect voor discriminatie zorgen.
Een jaar later kregen de agenten ook een cursus waarin ze leerden dat mensen op een genderneutrale manier aangesproken moesten worden. Dus geen ‘meneer’ en ‘mevrouw’, maar ‘u’ en ‘allen’. Ook mochten ze niet meer refereren naar het gender van hun partner. Termen als ‘echtgenoot’, ‘echtgenote’, ‘hij’ of ‘zij’ moesten worden vermeden.
Infecties en geplette testikels door Britse genderneutrale politiewerkbroeken
Het uitgangspunt was natuurlijk dat mensen gelijk behandeld moeten worden. Een nobel idee, maar inmiddels is pijnlijk duidelijk geworden dat dit in de praktijk niet altijd zo eenvoudig werkt. Ze hebben gepoogd om een genderneutraal uniform te ontwikkelen dat door zowel de mannelijke als de vrouwelijke agenten gedragen kan worden.
Als je kijkt naar de feitelijke betekenis van de term genderneutraal (of uniseks), dan zijn ze daar heel goed in geslaagd. Geen enkel gender past deze kleding. Het gevolg is dat mannen klagen over geplette testikels en vrouwen over infecties.
De bedenker van genderneutrale kleding had trouwens iets anders voor ogen. Het was de Oostenrijks-Amerikaanse modeontwerper Rudi Gernreich die in 1968 een collectie maakte die door zowel mannen als vrouwen gedragen zou kunnen worden. Het was geen groot succes. Onderzoekers hebben achteraf ook kunnen aantonen waarom zijn genderneutrale kleding niet werd omarmd. De pasvorm bleek alleen geschikt te zijn voor mannen of vrouwen met een recht lichaam. Populaire modellen in de jaren ’60, zoals Twiggy, konden de kleding dus prima dragen, maar voor vrouwen met iets meer vormen was de kleding niet geschikt.
Waarom er zo lang niets aan werd gedaan
Volgens Belinda Goodwin van de Police Federation of England and Wales is het idee van genderneutrale uniformen een ouderwetse manier om geld te besparen. Het zou niets te maken hebben met de gelijke behandeling van mannen en vrouwen. Ze heeft het idee dat men vergeten is dat vrouwen een ander lichaam hebben. Het klinkt misschien vreemd, aangezien de heren net zo goed last hebben van de nieuwe uniformen.
Historisch gezien is de uitspraak van Goodwin goed te verklaren. De eerste Britse politie-uniformen werden in 1829 uitgereikt en moesten de belichaming zijn van ‘het ideale mannelijke karakter.’ Toen er tijdens de Eerste Wereldoorlog voor het eerst vrouwen zich aansloten bij de politie, was het kunnen aantrekken van een mannelijk uniform een onderdeel van de toelatingstest. Daarna kwamen er uniformen voor vrouwen, waaronder rokken en hakken. Deze waren niet erg gericht op het functioneren van de vrouwelijke agente, maar vooral op haar uiterlijk.
In de jaren ’80 waren de uniformen voor dames en heren identiek, alleen droegen de vrouwelijke agenten een andere hoed en soms een ketting. Opnieuw was er geen aandacht voor de praktische kant van het vrouwelijke uniform, omdat men zich vooral richtte op het mannelijk lichaam. In 2017 bleek uit een studie dat ‘het uiterlijk, de lichaamsgrootte en het vermogen van vrouwen om in bestaande uniformen te passen’ nog steeds een grote rol speelde.
Waarom genderneutrale politiewerkbroeken nu wel een probleem zijn
Het is niet zo gek dat Goodwin zich bedonderd voelt. Al sinds de Eerste Wereldoorlog hebben vrouwelijke agenten geworsteld met uniformen die niet goed bij hun lichaam pasten. Ze moesten zich niet alleen voegen in een mannelijke organisatie, maar ook dezelfde kleding dragen. En zelfs nu er een kledingpakket is dat beide genders zou moeten passen, past het de dames weer niet goed.
Het is dan ook opvallend dat dit nu ineens wel een probleem is. De vrouwen binnen het Britse politiekorps hebben al ruim 100 jaar te maken met kleding die hen niet ondersteunt in hun werk. Maar nu de mannen een keer niet tevreden zijn met hun werkkleding, is het gelijk reden voor een hoop ophef in de media. Het laat zien dat vrouwen ook in de moderne westerse maatschappij nog steeds niet zo serieus worden genomen als mannen.
Vrouwen die klagen over werkkleding of Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM’s) die niet goed passen, worden al snel weggezet als ‘zeurders’. Werkgevers noemen ze lastig en veeleisend. Want ja, zo vervelend kan uniseks werkkleding toch niet zijn? Voor mannen niet, nee. Deze uniseks kleding is immers voor hun lichaam gemaakt.
De term uniseks is gewoon een manier om ervoor te zorgen dat vrouwen niet meer ‘zeuren.’ Toch fijn dat mannen nu ook eens weten hoe het voelt om kleding te dragen die niet is gemaakt voor hun lichaam. Misschien gaan ze die ‘klagende vrouwen’ dan ook eens serieus nemen.
Groetjes,
Aileen
