Op verzoek van een medewerkster heeft T-mobile besloten om ruimere bedrijfskleding en een hoofddoek te introduceren voor moslima’s. Vooral de zwarte hijab, voorzien van roze logo, heeft nogal wat stof doen opwaaien. Want niet iedereen is zo blij met deze ontwikkeling. En ergens kan ik dat ook wel begrijpen…
T-mobile medewerkster stelde hoofddoek voor
Op 20 oktober jl. publiceerde RTL Nieuws een artikel over het aangepaste werkkleding pakket. Hierin werd T-mobile medewerkster Rania El Khattabi geïnterviewd. Zij opperde het idee bij haar leidinggevende om speciale kleding en een hoofddoek voor moslima’s te ontwikkelen.
”Anderhalf jaar geleden maakte ik de keuze om een hoofddoek te gaan dragen. Ik ben hierdoor bewuster gaan nadenken over mijn kledingstijl. (…) Bedrijven hebben verwachtingen van hun werknemers en daar luister je als werknemer naar, dacht ik. Aan de andere kant wilde ik me ook comfortabel en vrij voelen in de kleding die ik op mijn werk moest dragen. (…) Ik vind het belangrijk dat werknemers die keuzevrijheid krijgen. Maar tegelijkertijd wilde ik geen onderscheid creëren tussen mij en mijn andere collega’s.”
Hoofddoek is nu onderdeel van T-mobile werkkleding pakket
De nieuwe hoofddoek is zwart en heeft een fel roze T op de punt, verwijzend naar T-mobile. Het shirt, dat speciaal is gemaakt voor moslima’s, is langer en valt ruimer dan de normale bedrijfskleding. Hoewel er in het nieuwsbericht wordt gesproken over meerdere kledingstukken, zijn er alleen foto’s gepubliceerd van een nieuw shirt.
Foto: T-mobile hijab | Klik op het pijltje naar rechts voor een foto van de nieuwe, ruimere bedrijfskleding icm hijab.
El Khattabi werd betrokken bij de ontwikkeling van de nieuwe kleding en hijab. Ze is van mening dat andere bedrijven een voorbeeld zouden moeten nemen aan haar werkgever. Op sociale media reageren mensen enthousiast. Haar inzet voor een meer divers kledingpakket en de welwillendheid van T-mobile wordt door velen gewaardeerd.
Hoofddoek als teken van woede
Maar er is ook kritiek. De afgelopen maanden zijn hoofddoeken namelijk veelvuldig op een negatieve manier in het nieuws gekomen. Vooral het overlijden van Jina Mahsa Amini zorgde voor een wereldwijde schok. De tweeëntwintig jarige vrouw overleed nadat ze was gearresteerd door de Iraanse zedenpolitie. Ze had haar hoofddoek op een verkeerde manier gedragen. Al snel braken er protesten uit waarbij vrouwen hun hoofddoeken afdeden en verbrandden.
Het is niet de eerste keer dat de hoofddoek negatief in het nieuws komt. Het doek heeft door de jaren heen sowieso een maatschappelijke betekenis gekregen. Want terwijl velen in Nederland blij zijn met werkgevers die hoofddoeken toestaan, wordt het in andere landen al jaren hardhandig afgedwongen. Waar staat de hoofddoek dan voor? Is het een teken van vrijheid van religie of juist de onderdrukking die daaruit voortkomt?
Het is een discussie die al lange tijd wordt gevoerd en waar we, zeker op de werkvloer, maar niet uit lijken te komen. Zo zijn hoofddoeken bij de politie niet toegestaan omdat zij neutraliteit moeten uitstralen. Maar ondertussen vinden sommige gemeentes dat hun BOA’s dit wel mogen dragen. Het zijn immers geen agenten. Daarbij wordt het tekort aan personeel als belangrijk argument gebruikt. En wat weegt nu zwaarder? Een neutrale uitstraling of voldoende BOA’s op straat?
De juridische kant van de hoofddoek
Het is een constante afweging tussen rechten, ambities en economische omstandigheden. Op het gebied van rechten lijkt het de laatste jaren steeds lastiger te worden voor moslima’s. Enkele weken geleden bepaalde het Europese Hof nog dat stagiaires geweigerd mogen worden in verband met het dragen van een hoofddoek.
Het was niet de eerste keer dat er een dergelijke uitspraak werd gedaan. In 2021 en 2017 oordeelde het Hof ook al dat een hoofddoekenverbod op de werkvloer is toegestaan. De voorwaarde is daarbij dat de werkgever moet kunnen aantonen dat het uitstralen van neutraliteit noodzakelijk is.
Deze uitspraken zorgen ervoor dat werkgevers in veel gevallen zelf een keuze moeten maken. En dat kan best lastig zijn. Zoals in het geval van de Boa’s begrijp ik bijvoorbeeld dat je in tijden van personeelstekort een soepeler beleid moet hebben om je zaak draaiende te houden. Maar aan de andere kant is het ook weer niet oké wanneer je bij ruime keuze diegene met een hoofddoek standaard afwijst. In dat geval is er sprake van discriminatie.
En zo is de hoofddoek een politieke en juridische speelbal geworden. Een bal waarvan ik hoop dat die snel eens gaat liggen in een stabiele positie. Want uiteindelijk gaat het niet om de hoofddoek, maar om de draagster ervan.
Groetjes,
Aileen
